Vandaag trok ik er weer op uit met de mountainbike. Het nobele streven is om weer minimaal tweemaal per week op de fiets te zitten, als vervanging voor het hardlopen. Dat laatste ging telkens mis vanwege knieproblemen, met de fiets lijkt het beter te gaan. En je komt op andere maar vooral méér plekken. In plaats van rondjes van 10 tot 15 km, maak je nu trajecten van 30 tot 80 km. Dan ben je blij dat je in Brabant woont, met genoeg bos, heide en andere natuur om je heen. 

Om mij heen zijn wat heides, maar ook de productiebossen. Deze bossen hebben vooral de grove den, waarvan het hout werd gebruikt in de mijnbouw. En zo is het cirkeltje met mijn werkplek in Kerkrade weer rond. Ondertussen zijn de bossen wel wat verwilderd, wat het een stuk mooier maakt. Op de natte stukken duiken varens op, waar je dan op een paadje van 30 cm tussendoor schiet. Vlaktes, met alleen de bomen, door de winterstormen bijzondere plaatjes van omgevallen bomen, de wortels als een kroon omhoog. Vennen. Daaromheen ook zandgronden, met heide, om je kuiten op kapot te trappen. Of na regen juist een gratis schoonheidsbehandeling. Afwisselend en mooi.

Dat vindt PEFC ook en daar hebben ze een wedstrijd voor bedacht: #MooisteBospaadje. Stuur een foto in van je favoriete paadje en wie weet… Nu ben ik wel iemand die liever non-stop fietst, maar voor dit doel stop ik graag even om een foto te maken. Zeker omdat het ook behoorlijk warm was vandaag en een drinkpauze dus geen kwaad kon. Deze keer fietste ik vanaf Eindhoven de mountainbike-routes richting Nuenen & Gerwen. Langs het Molenven en de plas met de naam De Meer. Enkele waterlelies in bloei, kwakende padden, of beter gezegd schildpadden…

Schildpadden? Inderdaad. Op een tak in het water zaten drie flinke schildpadden te genieten van het zonnetje. Vast daar ooit gedumpt en de winters toch overleefd. Vast niet de bedoeling.