Dertig dagen lang, elke dag een opdracht om een muzieknummer bij te zoeken. Zo simpel als het klinkt, is het niet! Keuzes… Dan hoor je een liedje, en denk je, wacht, die andere is ook leuk, en past ook… Enfin, deze Challenge kwam voorbij op Twitter, zelf gestart op 1 december, en het loopt dus tot 30 december 2016. Op Facebook is een groep met veel andere deelnemers, de dagelijks ingezonden nummers heb ik in een Spotify lijst gezet.
Dagelijkse challenge
- Dag 1: A song with a colour in the title.
- Dag 2: A song with a number in the title.
- Dag 3: A song that reminds you of summertime.
- Dag 4: A song that reminds you of someone you rather forget.
- Dag 5: A song that needs to be played LOUD.
- Dag 6: A song that makes you want to dance.
- Dag 7: A song to drive to.
- Dag 8: A song about drugs or alcohol.
- Dag 9: A song that makes you happy.
- Dag 10: A song that makes you sad.
- Dag 11: A song that you never get tired of.
- Dag 12: A song from your preteen years.
- Dag 13: One of your favorite 70’s songs.
- Dag 14: A song that you loved to be played at your wedding
- Dag 15: A song that is a cover by another artist
- Dag 16: One of your favorite classic songs
- Dag 17: A song that you would sing a duet with on karaoke.
- Dag 18: A song from the year you were born.
- Dag 19: A song that makes you think about life.
- Dag 20: A song that has many meanings to you.
- Dag 21: A favorite song with a name in the title.
- Dag 22: A song that moves you forward.
- Dag 23: A song you think everybody should listen to.
- Dag 24: A song from a band you wish were still together.
- Dag 25: A song from an artist no longer living.
- Dag 26: A song that makes you want to fall in love.
- Dag 27: A song that breaks your heart.
- Dag 28: A song by an artist with a voice you love
- Dag 29: A song that you remember from your childhood.
- Dag 30: A song that reminds you of yourself.
- Dag 31: The best song of 2016.
Dag 1: A song with a colour in the title
Mijn inzending: Black, van Pearl Jam kwam door mijn gedachten. Stond op de eerste CD die ik ook kocht, Ten. Of Soundgarden, Black Hole Sun. Nog een grunge klassieker. Klassieker…. Ineens schoot het nummer met een kleur te binnen:
De Spotify Platlist:
Dag 2: A song with a number in the title
Mijn inzending: One van Metallica. Uit de tijd dat MTV nog videoclips liet zien, en deze maakte indruk. Meet beeld, dat behoeft geen uitleg, en ook als nummer. geweldige opbouw en diversiteit. Rustig begin, en dan Danoontje Powerrr. Op de gedeelde tweede plaats: One van U2, maar ondertussen blijk ik die gewoon nooit meer te draaien, 7 Nation Army van The White Stripes, of…. Third Eye van Tool. Maar die laatste vooral omdat ik vind dat iedereen eens beter naar Tool moet luisteren. Leren luisteren. Die komt vast nog wel bij een andere dag terug.
De Spotify Playlist:
Dag 3: A song that reminds you of summertime
Zomer, die is zo makkelijk: Manu Chao’s Bongo Bong. Als ik zeg ping, dan weet je al welk nummer. Die ping zat zo’n beetje in elk nummer trouwens. Bleef behoorlijk hangen na de autorit naar Spanje in ehm… 2002 (?), en drie weken later weer terug.
We reden toen met een Nissan Micra uit 1986 naar de Costa Brava. Een autootje die toen al héél oud was dus. Je kon nog net zien dat die ooit rood was geweest. Bij hoge nood kon je er ook prima in slapen, tussen de vrachtwagens, maar da’s een ander verhaal.
Dankzij de luxe van vier versnellingen was de keuze voor de N-wegen top. Dat had nog een ander groot voordeel: het duurste aan de auto was een CD-wisselaar die in de kofferbak zat. Via die N-wegen kwam je ook door elk klein Frans dorpje met telkens dezelfde oude mannetjes op een bankje voor de kerk, en langs elke McDonalds. Elke paar uur stopten we daar. De een ging wat CD’s wisselen, de andere een grote beker cola met ijs halen. En… door. Maar Manu Chao bleef in de speler zitten…
De Spotify playlist:
Dag 4: A song that reminds you of someone you rather forget.
Dag 4 van de muziek challenge vraagt om een nummer wat je doet herinneren aan iemand die je wil vergeten. Geen zoetsappig verhaal over ‘alles is een les’, kalverliefdes, of he, je was er zelf toch bij? Ook geen uitgebreide toelichting, meer dan:
Toenmalig vriendinnetje vond dit een té gek nummer.
Ik niet.
Werd er niet beter op.
Of zou het over mij gaan?
De Spotify playlist:
Day 5: A song that needs to be played LOUD.
Voor deze 5e Challenge veel keuze: het werd het nummer Mantra. De titel alleen zegt al dat hij lekker door jaagt in je hoofd. Repetitie. Golven. Te horen op de plaat: Dave Grohl, Joss Homme & Trent Reznor. Ik hoorde hem eerst instrumentaal. Wat al een enorm sterk nummer is, het heeft een enorm pakkend ritme, zwelt aan, …
Niet zo gek met de kunstenaars erachter: Grohl ken je van Nirvana &, Foo Fighters, en veel gastoptredens en kleine projecten. Homme van Kyuss, Queens of the Stone Age, en via Dessert Sessions en meer eigenlijk van een ENORME lijst aan nummers en bands…, Trent is vooral en gewoon Nine Inch Nails met een enorme impact als inspiratiebron. En dan dus een geweldig nummer wat geen vocals heeft, terwijl deze muzikanten ook gewoon stemkunstenaars zijn. Eigenlijk ontbreken alleen Chris Cornell & Maynard James Keenan nog in het rijtje. Gelukkig is er ook een versie mét de stemmen.
Een voor een hoor je die naar voren komen, terwijl de muziek langzaam in kracht toeneemt. Elke vocal een typisch geluid, met een eigen melodie die direct herkenbaar is. Geladen met de emoties van eerdere nummers en misschien ook wel van de studio zelf. Of je nu van gitaren houdt of niet, je hoort dat er veel passie in zit. En dan snap je ook waarom ik niet kan kijken/luisteren naar programma’s als The Voice en andere One Hit Wonder jachten. Of, zoals Dave Grohl het nog veel beter onder woorden brengt:
Oja, het nummer is tot stand gekomen vanwege een oud mengpaneel, in de oude Sound City studio in Los Angeles. Die studio en dat stukje prehistorische elektronica is wereldberoemd zonder dat veel mensen het weten. Vanaf de start in 1969 kwamen daar artiesten als Neil Young, Tom Petty & Joe Cocker. Later volgden vele grote namen, gelokt vanwege de reputatie: Het geluid in de studio van met name de drums was legendarisch, met een finishing touch door het mengpaneel. Volgens de verhalen is om die reden vanaf 1969 geen stukje vloer of likje verf vervangen of toegevoegd…
Dankzij de akoestiek voor drums volgden vele grote namen uit de grunge & rockscene. Blijkbaar kan een gitaar wel goed in te stellen zijn, zodat hij in elke ruimte goed klinkt, maar voor drums is dat anders. Het resultaat is duidelijk: Nirvana’s Nevermind is hier geboren, evenals topplaten van Kyuss, Rage Against the Machine, Jimmy Eat World, Queens of the Stone Age, Metallica & Artic Monkeys.
De documentaire Sound City is gemaakt door Dave Grohl. Hij kwam erachter dat de studio op slot ging (kocht dat mengpaneel) en ging aan de slag. Het leverde een geweldige docu over de rijke historie op, met vele bekende muzikanten in beeld & geluid. Trip down memory lane. Tegenwoordig gewoon online te bekijken:
De soundtrack is overigens prima, met Sound City Mantra duidelijk wel als uitschieter. Mijn nummer voor de Music Challenge:
De Spotify playlist:
Dag 6: A song that makes you want to dance.
Stilte voor de storm tot nu toe. Ik lees hierboven wat kekke dansplaatjes voorbij komen. Leuk hoor. Zo van die nummers die om 8 uur ’s avonds gedraaid worden. Langzaam het publiek laten wennen, de laatste eters wegjagen. Links staan wat dames een beetje mee te zingen, rechts wat kerels met een postje bier in de hand. Hehe. We zijn er. Is iedereen binnen? Ja? Mooi. Zet de muziek langzaam wat harder, schuif de laatste barkrukken gaan aan de kant, snel houten plank op de pooltafel…
En dan…
De Spotify Playlist
Dag 7: A song to drive to
Autorijden… Dat werd of een melancholiek nummer (Karma Police, Radiohead?), of iets met stevige gitaren. Fu Manchu’s King of the Road…. maar daarmee ben ik een roepende in de woestijn. Het wordt wel wat met gitaren, vol energie, van the Mango Kid.
Hard meezingen, raampjes open, en hopen dat niemand het hoort.
Of toch wel.
De Spotify Playlist
Day 8: A song about drugs or alcohol
Dag 8 van de music challenge: een nummer over alcohol of drugs. Dat wordt een nummer over… jullie. Oftewel, Alcoholic Friends van The Dresden Dolls. Met als zangeres Amanda Palmer, de eerste popster die ik ooit interviewde als broekie.
Ze heeft een van de beste TED-talk ooit gegeven: The Art of Asking. En schreef daar ook een geweldig boek over. Mooi verhalen en historie van de ontwikkeling van veel van de huidige sociale cultuur.
Ze zat midden in de ontwikkeling van het nu zo hippe ‘durf te vragen’ fenomeen – dat iemand durft te beweren die term uitgevonden te hebben, tsss, het is al zeker niet in Nederland geweest, maar dat terzijde… -, over niches, fanbases en vooral doen waar je zelf achterstaat en waardering geven en ontvangen. Enfin, meer in een eerdere blog.
En ze is een beetje gek.
De Spotify playlist
Dag 9: A song that makes you happy
Zoals jullie van me verwachten, ook vandaag weer een nummer met SNOEIHARDE gitaren.
Niet dus.
Maar deze gaat niet meer uit je hoofd. Leuk voor op kantoor.
Graag gedaan.
De Spotify playlist
Dag 10: A song that makes you sad
Dag 10 van de 30 Day Music Challenge. Een nummer wat je verdrietig maakt… Lastig kiezen. De meeste nummers met een melancholische toon spreken dan ook voor zich. Masters of War door Eddie Vedder, guilty pleasure Un-Break my Heart van Toni Braxton, Mad World van Gary Jules (Donnie Darko…), Hurt van NIN, maar er zijn stiekem ook best wat Nederlandstalige nummers die ‘het’ doen…
Papa, Stef Bos.
Over de Muur, het Goede Doel
Toen ik je Zag, Hero
De Waarheid, Marco Borsato (Ook een guilty pleasure…)
Welterusten meneer de President, Boudewijn de Groot.
Maar het werd Abel.
De Spotify lijst
Dag 11: A song you never get tired of
Beeld je eens in. Een ouderwetse, enorme dieseltrein. Zwart van de olie, glimmend in het maanlicht. Of er iemand is die hem bediend, dat zie je niet. Hij staat aan, en dendert voort. Een mechanisch ritme wat steeds sneller lijkt te gaan maar dat niet doen.
De machine raast voort door de nacht… Soms even wat meer in de verte, er komt een ander ritme naar boven door de echo, maar nooit zonder snelheid te verliezen.
En dat op repeat en repeat tot de ochtend.
De Spotify Playlist
Dag 12: A song from your preteen years
Thema Pre-teen, bleek toch moeilijker dan ik dacht. Ik weet dat ik heel wat cassettebandjes heb gemaakt, zittend voor de radio, vinger op de pauze knop, wachtend op dat ene nummer.
Maar welke nummers waren dat ook alweer? En welke nummers die ik nu herinner, zijn niet later aan mijn hoofd vol trivia toegevoegd? Waarbij de jaartallen zijn opgegaan een grijze blob van cijfers?
Uiteindelijk werd het een shortlist van drie. Phil Collins met In the Air Tonight, Fine Young Cannibals met She Drives Me Crazy & Sweet Dreams van Eurythmics. Videoclips kijken… buiten het belletje ging er geen compleet klokkenspel van herinnering, deze waren het niet.
Maar wat stond daar in het rijtje aanbevolen video’s?
De Spotify lijst
Dag 13: One of your favorite 70’s songs
Mijn nummer: American Woman. Ondanks de verschrikkelijke cover door Lenny Kravitz. Zelfs dat kon dit lied niet kapot maken. Dit nummer werd ook zo’n beetje elke zaterdag gedraaid in de Altstadt, voordat de DJ Booth omhoog ging en weer naar beneden en de bar verbouwd en de achteruitgang dicht ging en vroeger was alles beter was geweest zijn.
Zodra dit nummer kwam, stond ik op het podium. Met een vaste kliek, waarvan de meesten elkaars naam niet eens kenden. Maar dit was ons nummer. De avond kon pas beginnen na The Guess Who.
De Spotify playlist
Dag 14: A song that you loved to be played at your wedding
Eitje. Omdat het ons nummer is.
De Spotify playlist
Dag 15: A song that is a cover by another artist
Mijn cover is weer een rustig poppy deuntje geworden. Faith. Van George Michael. Maar dan met iets meer gitaren. Toonvoorbeeld van hoe je een hit kunt gebruiken om zelf bekendheid te krijgen. Vaak is het niet veel meer dan naspelen…
Dat deed Limp Bizkit anders, en dat maakt voor mij een cover ook pas echt leuk. Op mijn shortlist stonden andere al genoemde platen zoals Hurt, Easy (Faith No More, een tweetal platen van Manson) of Running up That Hill door Placebo. Toch een eigen draai, de ene wat extremer dan de ander.
Enfin, speakers aan. Guilty pleasure en feest ineen. Dit was de binnenkomst van Limp Bizkit, en ze bleken meer dan een eendagsvlieg. Juist door de eigenzinnigheid van al helemaal de gitarist Wes Borland met zijn outfits, binnen een genre wat soms nu-metal werd genoemd, maar eigenlijk niet meer dan een vervolg was op Faith No More & RATM.
De Spotify playlist
Dag 16: One of your favorite classic songs
Klassiek…. Lastig. Veel nummers ken je wel op gehoor, maar welke namen erbij horen? Dwars door afspeellijsten op Spotify gezapt, en deze resoneerde het meeste vandaag.
Moet ook al snel denken aan een muzeik…muziekleraar op de middelbare school. Een hele aardige man, maar hij had NIETS met alles tussen klassiek en de Beatles in, plus alles wat na de Beatles kwam. Mocht je de hele les meetikken met de Bolero. DAF, Volvo, DAF. Le-ger-wa-gen, DAF. Tikkerdetik.
En in de kantine leefde de handel in MTV Braun Eurocharts CD’s op, terwijl juist op het plein nog cassettebandjes vol Guns ’n Roses en andere obscuriteiten werden uitgeruild.
Ietwat mismatch dus.
De Spotify playlist
Dag 17: A song that you would sing a duet with on karaoke.
Die is makkelijk. Maar dit gaat zó tegen me gebruikt worden…
Gelukkig is er ook bijbehorend leesvoer…
De Spotify playlist
Dag 18: A song from the year you were born
1978, ik herinner het me nog goed. Een jaar vol Grease in de top 40 (Wie heeft er nooit op geplaybacked op een bonte avond op de dansschool?), veel disco (Wat als fenomeen als geheel veel heeft betekend, maar de losse nummers, tja…), ABBA en wat rock die zich opnieuw aan het uitvinden was.
Zoiets. Ik herinner me dus niets meer van mijn eerste dagen op aarde, om heel eerlijk te zijn. En de foto’s in het familiealbum zijn zonder muziek, Facebook bestond toen nog niet.
Ik heb dus een 1978 playlist gezocht en ben gaan luisteren. Daar kwam deze plaat naar boven. Zou gewoon nu weer uitgebracht kunnen worden. Op de clip na dan. Dust in the Wind van Kansas.
De Spotify playlist
Day 19: A song that makes you think about life
Think about life… The Bed Song van Amanda Palmer. Alsof de tekst nog niet duidelijk genoeg was, gooit de video er nog wat extra bovenop.
De Spotify playlist
Day 20: A song that has many meanings to you.
Ik vind ‘m lastig. Teksten zijn een optie, maar vaak is de stem bij mij meer instrument dan de brenger van een verhaal, totaal plaatje moet kloppen. De tekst en muziek (en dus ook zang) versterken elkaar. De emotie versterkt elkaar daarin. En emotie is persoonlijk, een ervaring. Veel liedjes vandaag genoemd dragen dan ook een persoonlijke lading. Gekoppeld aan een gebeurtenis.
Dus ben ik gaan nadenken over welke muziek veel belletjes bij mij doet rinkelen. Ik had verwacht dat het Tool zou zijn, maar het werd Kyuss. De naam kwam al eerder voorbij bij Sound City’s Mantra.
Ik ken de albums van voor tot achter en terug. Kan ze een hele periode niet luisteren, en dan ineens non-stop. Opgepikt tijdens studententijd. Gehoord op mijn kamer, in de Altstadt, oneindig op de koptelefoon in de trein op weg naar huis of naar kamer in Amsterdam, tijdens werk, bijbaantje als postbode. Goede herinneringen, slechte herinneringen.
Het liefste zou ik dus een hele plaat posten. Ik pak maar de meest bekeken videoclip. One Inch Man van de plaat …And the Circus Leaves Town. Demon Cleaner is een goede tweede, op de plaat Welcome to Sky Valley.
De dieselloc is weer op volle toeren…
De Spotify playlist
Day 21: A favorite song with a name in the title.
Een oudje: Mary Jane’s Last Dance van Tom Petty and the Heartbreakers. Mooi nummer over, volgens de een over oude liefdes, volgens de ander (zoals bij alle ouwe rockers) vol eufemisme over drugs. Aldus wat je er nu over leest. Indertijd was ik 15 jaar en vooral gebiologeerd door de minifilm die de video was.
De Spotify playlist
Day 22: A song that moves you forward
Voor vandaag: elk liedje van deze band is praktisch uitwisselbaar. Al 35 jaar (echt!) dezelfde opbouw, rifje, bas, even van hoog naar laag vingers over de fretten, zanger met het bereik van een half octaaf… en toch… powerrrr. En voor jullie kies ik het toepasselijke 21st Century Digitale Boy.
‘Cause I’m a twenty-first century digital boy
I don’t know how to live but I got a lot of toys
My daddy’s a lazy middle-class intellectual
My mommy’s on Valium, so ineffectual, yeah
De Spotify playlist
Day 23: A song you think every
body should listen to.
Masters of War.
Hier door Eddie Vedder, origineel is van Bob Dylan.
Let me ask you one question
Is your money that good?
Will it buy you forgiveness
Do you think that it could?
I think you will find
When your death takes its toll
All the money you made
Will never buy back your soul
De Spotify playlist
Dag 24: A song from a band you wish were still together.
En dan kom je er erachter dat de een na de ander een reünie heeft of simpelweg nooit uit elkaar is gegaan. Al was dat voor iedereen beter. Ook zijn er een paar bands al voorbij gekomen bij andere dagen, deze stond al wel op de shortlist en past nu dus prima hier: Colour of Fire.
Ooit gezien op Lowlands, waarin ze live ook los gingen. Op een gegeven moment lag er een op de grond, alles speelde door, waarop de andere subtiel vroeg:
What the F*** are you doing?”
I’ve broken a string.
En…. door.
Mocht je de stem herkennen: nu Grammatics & Department M.
De Spotify playlist
Dag 25: A song from an artist no longer living.
Voor vandaag is er maar 1 optie. Lazarus van David Bowie.
Geschreven toen hij al ernstig ziek was, wat bijna niemand wist. En toen was hij er niet meer. Luister met dat in het achterhoofd naar de muziek.
De Spotify playlist
Dag 26: A song that makes you want to fall in love.
Een liedje om verliefd van/op te worden: Twee Meisjes van Raymond van het Groenewoud. Mogelijk het beste Belgische lied ooit en dat zegt wat. Een nummer om bij weg te dromen. Elke uitleg van de tekst is zonde, omdat je er op veel manieren over kunt nadenken.
Hier een live versie. Een rommelige start, een druk cafe, maar let op de stilte bij de eerste zin… In de Spotify lijst de albumversie, startend met subtiele piano en uiteindelijk haast een wall of sound.
De Spotify playlist
Dag 27: A song that breaks your heart.
Een oudje vandaag: Estranged van Guns ’n Roses. Dat was een megaproductie net zoals alles om GnR heen: Net zo commercieel toen als Beyonce nu. Smaken verschillen.
Estranged was een peperdure videoclip van een paar miljoen, als drieluik met het zoetere Don’t Cry en November Rain. Zelfs de concerten in de clip zijn in scene gezet…
Het verhaal van het drieluik blijkt dus niet te gaan over Axl en zijn ex zelf, maar zijn geïnspireerd door het verhaal “Without You,” van ene Del James.
Leuk weetje komt naar voren op Wikipedia: Het nummer is uit 1994, en komt in 2014 ineens uit het niets in de Top2000 op plek 1867 en dus daarna in de keuzelijst. In 2015 op 1226 en in 2016 staat hij op 556. Waarom? Misschien omdat GnR even ‘fout’ was. Maar net zoals bij veel rock & ballads: die mannen kunnen vaak wel gewoon goede muziek maken en dat komt er bij zo’n nummer uit.
Enfin, verhaal zit goed in elkaar, clip ook, muziek eigenlijk ook. GnR valt niet meer onder guilty pleasure wat mij betreft.
En raakt…
De Spotify playlist
Dag 28: A song by an artist with a voice you love.
Chris Cornell. Zijn ‘Songbook’ album is al zo vaak afgespeeld hier. Het nummer: Wide Awake. Acoustisch.
‘I found you guilty of the crime
Of sleeping in a time
when you should have been wide awake ‘
Voor de liefhebber, hier de eerdere versie, met GITAARMUZIEK van Audioslave.
De Spotify playlist
Dag 29: A song that you remember from your childhood.
Ik weet dat we nog op de Mierloseweg in Geldrop woonden, langs de dommel. Een oud huis, met toen mijn kamer nog beneden. Ik had een radio met cassettedeck en zat vaak bandjes te maken, live opgenomen van de radio. Te wachten op dat ene nummer wat je op MTV had gezien. Of dat ene bandje wat je had, van Bart de Graaff zingt ze beter. Niet te vinden.
Met veel sparen kwam daar een Hifi stereoset voor in de plaats, gekocht in het Helmonds handelshuis. Toen een soort pakhuis met apparatuur tot het plafond opgestapeld. En wat een luxe. Een dubbel cassettedeck, en een pick-up. Ik kocht mijn eerste singletjes. Paint it Black van de Rolling Stones, Vogue van Madonna. Een van die twee was de eerste.
En nu zit ik diep na te denken welk nummer nu echt bleef hangen. Ik kreeg wat oude LP’s van een oom, zoals die ene van Urbanus. Je weet wel. Ik herinner me ook een plaatje van Phil Collins, in the Air tonight. En Garland Jeffeys’Hail Hail Rock n Roll. Adamski’s Killer. She drives me crazy. Veel Spotify luisteren…
En ineens hoor ik vanuit een andere hoek van de kamer ’ta ta tada tatatadaa’. Een van de nummers die ik zeker nog goed herinner, is Tom’s Diner van Suzanne Vega. En zowel Roos als Saar waren die na een keer luisteren al mee aan het neuriën. Vast via de genen meegegeven.
De Spotify playlist
Dag 30: A song that reminds your of yourself.
Mijn nummer voor vandaag is ‘Only Happy When It Rains’ van Garbage.
I’m only happy when it rains
Pour some misery down on me
Wees 
gerust, er is niks mis. Het nummer is gewoon een reminder om jezelf te zijn.
Ondertussen heb je vast wel gemerkt dat muziek voor mij wel, muziek is. Natuurlijk moet de tekst wel ergens op slaan, maar de zang is een instrument. Als ik een goede tekst wil horen, lees ik wel een boek. En dat probeer ik dan ook nog steeds veel te doen. Een boek ja. Lekker introvert. En daar is niks mis mee. Ondanks dat de wereld doorgeslagen is in het extravert zijn. Veramerikaanst. Op jacht naar meer en meer. Met alle gevolgen van dien, van crisis tot Trump. Ga weg met je constante stroom van complimentjes en in je kracht staan.
Introvert is niet verlegen, zoals sommige van jullie vast wel aan me gemerkt hebben. Soms sta ik gewoon op het podium. En soms ook niet. Het is nadenken over van alles en nog wat. Ook de negatieve kanten zien. Niet meteen wat willen roeptoeteren. Het is haast mijn eigen windmolen geworden, gelukkig dringt zelfs in de Happinez door dat het indelen in hokjes zoals met MBTI (en zelfs Jung’s basisprincipes) allang achterhaald is. Het leest al als een horoscoop, waarin je al snel wat vindt wat op je van toepassing is. Met het gevaar van een self fulfilling prophecy.
Daar worden steeds meer gaten in geschoten, al blijken de vooroordelen hardnekkig: Creatief en introvert is lastig te combineren. Een leider moet extravert zijn. Ai ai ai. Beiden blijken feitelijk steeds minder het geval. Alleen roept de ene kant het hardst. Die vooronderstellingen, dat was ook mijn valkuil. Steeds minder gelukkig, door gewoon ‘Be Noud‘ te denken, zoals Gretchen Rubin zelf ook al statement gaf in ‘The Happiness Project‘. Wees jezelf en maak daarmee de keuzes. Niet op basis van wat anderen zeggen dat werkt of hoe het moet. Overigens een externe prikkel, die dus juist voor extraverten weer wel werkt…
Twee boeken die daarbij helpen zijn ‘Quiet. The Power of Introverts in a World that Can’t Stop Talking.’ van Susan Cain (Kijk op zijn minst de TED-talk, gij extravert!) & ‘The Antidote. Happiness for People Who Can’t Stand Positive Thinking’ van Oliver Burkeman, filmpje: ‘Too much focus on positivity and optimism is the problem, not the solution‘. Het klinkt heel zwaar, maar komt er gewoon op neer: accepteren en genieten van het nu.
He, de wereld is niet eerlijk. Er is een hoop ellende in de wereld. Oorlog, ziekte, gemene mensen. Positief denken (The Secret, ieuw) verandert daar niets aan en zorgt zelfs voor meer ellende. Geen succes? Dat zal dan wel je eigen schuld zijn he. Het polariseert alleen maar meer. Genieten van onzekerheid en openstaan voor continue veranderingen helpt wel. Het is niet erg om je mening te veranderen. Accepteren wat er is, en van daaruit het beste maken. En daar van genieten.
Reminder voor mezelf: soms wat vaker wel wat zeggen. Wat overigens twee kanten (ehm, er zijn zelfs meer opties…) op werkt: als je denkt, wat zegt ie toch weinig (of dat nu over mij gaat of een ander): misschien moet je zelf even stil zijn. En soms…. is stilte ook gewoon prima.
De Spotify playlist
Dag 31: The best song of 2016
Anderen gaven het ook al aan, da’s nog best lastig. Er is veel van hetzelfde, zoals het hoort in de popmuziek. Veel kopstem, brave luisterliedjes met piano, autotune en meer. Enkele goede nummers stonden ook al in andere lijstjes…
Welk nummer zou ik volgend jaar nog eens draaien? De noodgreep, luisteren naar hitlijsten in Japan, werkte niet… Bring Me the Horizon met Follow You, Foals’ Mountain at the gates: vind ik toch wat te braaf. Red Hot Chili Peppers, Coldplay, Kings of Leon, Weezer, Jimmy Eat World, Wolfmother: allemaal een nieuwe plaat, niet nieuw.
De shortlist:
- Heathens van Twenty One Pilots, vanwege de kliks in het nummer.
- Glass Animals’ Life Itself
- Bastille met Send Them Off!
- Phantogram’s You Don’t Get Me High Anymore
Het werden The Kills, met Doing It To Death. Voor de liefhebber: Zangeres speelt ook in The Dead Weather met oa Jack White. Vandaar de sound. Gitarist is getrouwd met Kate Moss. Maar wat dat voor invloed heeft op de muziek, geen idee. Luisteren maar!
De Spotify playlist
Mijn eigen playlist