Pak die bak: This is Bakfieeeeeeeeeeeets!

Op weg naar huis was op de meeste paden en wegen de sneeuw wel weggereden en gestrooid, dat schoot dus lekker op. Zoef, langs het PSV stadion, door de Parklaan en snel even binnendoor naar de Appie op de Insulindelaan. En daar had ik het geluksmomentje van de dag: er waren nog mandjes zonder ellendige wieltjes en trekhaken. 

Levensgevaarlijk die dingen. Heb er nog een berichtje met een knipoog over gestuurd, wat door de klantenservice van de AH is doorgestuurd naar de managers, niks meer van gehoord. Zo tof is die manager dus ook weer niet.

En met mijn vette mandje zonder wieltjes en andere levensgevaarlijke uitsteeksels liep ik langs de schappen. In mijn achterhoofd de vorst van de komende dagen, kon maar beter wat extra meenemen. Genoeg voor een paar dagen, scheelt weer een keer fietsen. Als ik het maar mee krijg… Ha! Denkfout! Ik was op de bakfiets, tuurlijk krijg ik dat mee!

Na een kleine misser van een vergeten bonuskaart-die-je-dus-toch-niet-nodig-blijkt-te-hebben, gooide ik twee tassen in de bak. Dus weer een pluspunt voor die bakfiets: Gewoon op weg naar huis een pitt stop bij de supermarkt of welke winkel dan ook is geen enkel probleem. Je hoeft niet te letten op dat het wel in de rugzak past of dat je ellendig gaat zwabberen met een tas aan je stuur. In de bak, niet letten op de hoeveelheid en gaan met die banaan.

Stiekem had ik wel de trapondersteuning een standje hoger gezet. Het ziet er een beetje duf uit, maar je begrijpt ineens waarom die senioren met hun supersonische spartaaaaaa met een achteruitkijk spiegeltje aan hun stuur hebben gemonteerd. Ik wil ook die gezichten zien van mijn medefietsers als ik ze eruit fiets zodra het stoplicht op groen springt.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.