Vanaf mijn werkplek op het Museumplein Kerkrade is Duitsland letterlijk op kruipafstand. Toch ging ik te voet. Kruipend zou ik vast niet in een half uurtje middagpauze een ruim rondje kunnen maken. Ik ging de straat uit langs het perron voor de ZLMS, de Miljoenenlijn. De rotonde over, trapje af, verbazen over het kleine herdenkingsplaatje over de aanwezigheid van de luchtschacht van een van de grootste en nu gesloten mijnen, bruggetje over en ik liep zonder enig probleem de grens over.
Glooiende heuvels. Op de rand de contouren van wat paarden: daar was een manege. Het gebied heet voluit Laub- und Auenwaldgebiet bei Herzogenrath westlich Pannesheide im Amstelbachtal Herzogenrath, aldus Google Maps. Geen idee hoe lang het pad was wat ik insloeg. Terwijl ik langs een beekje liep, zag ik aan de overkant een pad terug. Geen hond te zien, alleen paarden. Heb ik niet zoveel mee, in elk geval niet genoeg om erop te vertrouwen dat ik er eentje zomaar zou kunnen beklimmen en als Uber 0.1 als lift terug kunnen gebruiken. Kon niet anders dat er vanzelf een afslag naar links kwam. Zodat ik daadwerkelijk een rondje kon maken, terug de grens over en weer naar ’t werk.
Die afslag kwam er ook. Na een kwartier. Even snel rekenen, yup, tempo omhoog en dat moest goed komen. Een houten vlonderpad tussen de bomen door. Een jong loofbos. Trap weer omhoog en mijn dagelijkse wandeling zat er weer op.
Dat half uurtje frisse lucht probeer ik er toch in te houden, hoe druk het soms ook is. Even een frisse neus helpt echt en bovendien: fietste ik vroeger een half uur naar mijn werk en ’s middags weer terug, nu is het een uurtje met de auto. Hoewel ik actief en rechtop probeer te zitten, maak ik me geen illusies dat dat uur statig zitten maar enigszins in de buurt komt van een half uurtje trappen op mijn moordende fietstempo. Maar deze omgeving maakt het wel een stuk makkelijker!
Mooie omgeving voor je middagwandeling!