We zitten op de bank. Op TV is een talentenjacht voor dansers, en al snel zit ik met een koptelefoon op weer te lezen. De muziek is afkomstig van een playlist gebasseerd op The Dresden Dolls, het boek The Art of Asking van Amanda Palmer. Juist, de vrouwelijke helft van The Dresden Dolls.

Zij was de eerste artiest die ik ooit interviewde, in 2006. Ook een van de weinige trouwens. Sowieso de eerste persoon die ik ooit interviewde. Ik studeerde nog in Amsterdam, bewegingswetenschappen, en schreef recensies als hobby. Dat interview was een echte sprong in het diepe. Natuurlijk had ik me voorbereid, maar om daar ineens in hotel American in Amsterdam te zitten tussen de professionele journalisten?

Nu ik haar boek lees, zeker 10 jaar later: het besef dat het bijzonder mooi bij elkaar past. Haar boek wordt niet voor niets genoemd als een van de boeken van 2014. Een soort mix van een autobiografie over haar groei als artiest, met wat je ook een soort managementboek zou kunnen noemen. Levenslessen. Blijf je droom najagen. Durf te vragen. Ja, ook die term is niet hier uitgevonden… Vragen, krijgen, maar niet zonder zelf ook te geven en vooral te vertrouwen.

In haar verhaal hoor je zoveel trends van de afgelopen tijd groeien en ontstaan. Velen zijn nu mainstream, worden geclaimed door hippe merken en personen, maar zijn in werkelijkheid natuurlijk ooit op meerdere plekken langzaam ontstaan. Klein begonnen, langzaam exponentiëel gegroeid en nu onontkoombaar.

De sharing economy. De kracht van social media. Vragen om hulp, crowdsourcing, allen deel van wat diep in ons zit: ergens deel van uit willen maken. Een tribe. Noem het desnoods een community. Je bent niet meer beperkt tot je eigen wijk of dorp om gelijkgestemden te vinden dankzij het web. Bovendien heb je dat ook nog eens geheel in eigen hand. Prive en zakelijk. Of beter gezegd: eigenlijk heb je niets in eigen hand, maar kun je samen met je omgeving veel creëren.

“Asking for help with shame says:
You have the power over me.
Asking with condescension says:
I have the power over you.
But asking for help with gratitude says:
We have the power to help each other.“

Amanda Palmer

Je hebt zoveel mogelijkheden om te groeien, maar wel met als kern: delen, vragen en accepteren. Weten wat en dat je wat toevoegd. Dankbaar zijn, maar zonder schuldig te voelen. Het kunnen geven zelf is al een gift. Mooie anekdote is ook het verhaal van ‘Indian giver’: die term wordt nu gebruikt voor iemand die een geschenk geeft maar er ook wat voor terug verwacht.

Eigenlijk zit er wat anders vanuit de Indiaanse cultuur: iets wat gegeven is, blijft gegeven. De ontvanger kan het niet bezitten, alleen weer doorgeven. Dat kan hetzelfde geschenk zijn, of iets anders van gelijke waarde. Een heel andere insteek dan onze Westerse cultuur, met ‘eens gegeven, blijft gegeven’. Het zet ook een hele serie van gebeurtenissen in gang, want als iedereen wat blijft doorgeven…

Ik weet dat voor een grote groep lezers deze woorrden geen verrassing zijn. Ik weet ook dat voor enkele anderen de status van geld en luxe nog steeds telt. Ik ben nu op de helft van het boek, en durf nu al te zeggen dat het terecht een van Brain Pickings boeken van 2014 is.

Voor de eerste groep omdat het hun dogma’s in perspectief zet. Dat delen en verbinden is langzaamaan wereldwijd gegroeid, ondanks dat enkele mensen het claimen. Soms zelfs verbazingwekkend kort geleden. Het zijn niet de stenen en de ruimte van een vaste hangout, of een clubje om bij aan te sluiten.

Het is wat jijzelf doet.
Ook als de ander dat niet doet.

Voor de tweede groep een ‘last call’. Amanda ontdekt deze trends, groeit erin. Dat is een heel ander verhaal als een guru die zegt dat je er als organisatie ineens iets mee moet. Maak je eigen keuzes. Bovendien worden er gewoon zaken gedaan in het verhaal. Marketingacties in feite. Andere manieren om waarde toe te voegen. Andere waarden dan geld. En vooral heel hip nu: veel aandacht voor handelen vanuit je ‘why’. Maar dan ook volledig, vanuit principes. Durf jij nee te zeggen tegen een aanbod als dat niet echt past bij je organisatie?

Amanda Palmer gaf eerder een TED-talk over haar levenspad. Ze was daarvoor gevraagd vanwege een zeer succesvolle crrowdsource-acties. Zoals via Kickstarter voor een album. Ze haalde daarmee veel geld op voor de productie en kon daarmee weer verder zonder een echte platenmaatschappij. Maar ook het slapen bij fans. ‘Pay What You Want’ voor haar muziek. En meer: wat vooral draait om een community.

Wie weet was dit interview in Amsterdam wel het zaadje wat mij uiteindelijk bracht waar ik nu ben. Van bewegingswetenschappen door naar een studie communicatie. Van een studie gericht op wetenschap (goed, en daarin het observeren van mensen), naar een studie gericht op het contact maken met mensen.

En nu heb ik in mijn hoofd zitten dat ik iets wil met dat ‘ levend standbeeld’. Niet noodzakelijk hier in Eindhoven te gaan staan op het 18-Septemberplein op een druilerige zondag, wel het contact maken zonder woorden. Geheel in lijn met het hierboven ook verwoorde besef dat zulke trends op meer plekken groeien en bloeien, bekijk ook eens onderstaande YouTube.