De diva’s hadden een studiedag. Deze keer op mijn – Ja ik mag het niet zeggen maar iedereen weet wat ik bedoel – papadag. Manon zou die dag thuis werken, het werd redelijk mooi weer en dus kwam het mooi uit als ik met de twee op pad ging. Ze mochten kiezen en het werd een museum. Aangezien we de hele dag hadden en alle Eindhovense plekken alweer driemaal gehad hadden, mochten ze daar even goed over nadenken: het werd het nijntje museum in Utrecht.
Ik heb er maar meteen even wat meer van gemaakt: een dagje met de trein, Centraal museum Utrecht en door naar de Dom. Na de beklimming zouden we nog wel naar het Museum Speelklok kunnen gaan. Ook een Kidsproof museum. Lekker op tijd gingen we met de fiets naar Station Eindhoven, gewapend met onze OV Chipkaart. Vroeger had je een railrunner, nu hebben ook de kinderen een eigen kaart en reizen ze tijdelijk zelfs gratis met Kids Vrij. Op het Station de eerste challenge, ook in Eindhoven gaan de poortjes voortaan dicht. Nu de helft, later alles. Meteen maar uitgelegd aan de kinderen met een strakke instructie: scannen, en doorlopen bij de piep. Dat was toch eng voor een zevenjarige, maar we hebben het gered en zaten op tijd in, gelukkig, een dubbeldekker. Op naar de Domstad!
Daar aangekomen liepen we eerst door een groot deel van het vernieuwde Hoog Catharijne. De diva’s vonden het mooi. Vooral ook omdat ze meermaals een paaseitje kregen en op de foto mochten. Ze hielden echter het doel voor ogen: het nijntje museum. Met kleine letters geschreven, want Dick Bruna gebruikte zelf ook nooit hoofdletters. We liepen stevig door, te snel. Pas om 11 uur hadden we gereserveerd voor het museum en we konden echt niet een half uur eerder naar binnen, vanwege de drukte. Dus gingen we eerst naar het Centraal Museum Utrecht. Het Nijntje Museum valt daar eigenlijk onder en bevindt zich recht tegenover de ingang van dat andere museum.
Het Centraal Museum is groot en is gevestigd in het (voorheen) Agnietenklooster. Een oud, statig pand met trappenhuizen en wenteltrappen. Veel verschillende zalen wat het museum echt een ontdekkingstocht maakt. Een stukje historie van de stad, in kunst, wisselexposities, het oude atelier van Dick Bruna en op dit moment vooral als blikvanger werkt: een expositie over Rietveld & De Stijl. De dames struinden door het museum en bleven soms hangen bij een schilderij waarin ze wat herkenden. Of dat nu een klassiek werk was, of juist meer abstract, niets was te gek voor hun inbeelding.
Bij een object gemaakt van mensenhaar hadden ze wel wat vragen. Ook de stoelen van Rietveld kregen het te verduren: dat hoekige zit toch niet lekker? We hielden strak de tijd in de gaten en sloten af bij het atelier van Dick Bruna, als opwarmer voor het nijntje museum. Ze keken naar de werktafel van de Meester en in de ladekasten. Op zoek naar… inspiratie? Machtig mooi vonden ze die zolder.
Te oud voor het nijntje museum
Tja. Hier waren ze dan toch echt te oud voor met 7 & 9 jaar. Het nijntje museum was niet echt een museum te noemen. Wel een kleurig speeltuintje. In het oude pand waren een paar verschillende situaties gemaakt, in stijl van Bruna. Een tuintje, een verkeerstuin, een dokter en nog wat meer.
Ouders zaten op een bankje of hingen tegen de muur terwijl hun kroost door de ruimte rende. Daar hadden ze (en ook ik) toch meer van verwacht. Bij elke ruimte hing wel een bordje van de oorsprong, maar toch. Bij de straat bijvoorbeeld dat Bruna voor een verkeersbureau had gewerkt. In een ruimte waren wat kastjes en luikjes, met daarin ander werk en uitleg. Zoals de Zwarte Beertjes. Saar en Roos vonden het wel leuk, maar eigenlijk het atelier op zolder van het Centraal Museum veel interessanter. Ze worden ouder… En dus, op pad naar de volgende bestemming: de Domtoren…
Verrassing onderweg: Universiteitsmuseum Utrecht
De kortste route van Centraal Museum naar de volgende bestemming leidde ons langs het Universiteitsmuseum. Ach, we hadden toch tijd over, een Museumkaart en aan de straat viel wat te lezen over botten en skeletten. Een aangename verrassing! Dit museum had meerdere zalen. Een kleine expositie over schimmel, het Bleulandkabinet, Rariteitenkabinet, een Kennislab, een expo over overeenkomsten (en verschillen) tussen mens en dier Tot op het Bot en vooral: het jeugdlab.
Het begon al mooi in het Bleulandkabinet. We kwamen natuurlijk vers van nijntje af en hop: ‘Kijk papa, het skelet van nijntje!’. Via de andere zalen, de ontdekkingstocht in het Kennislab over de geschiedenis van de (natuur)wetenschappen, en het verbazen bij de expo Tot op het Bot. Alles waar aan gezeten mocht worden, werd ook uitgetest. Kijk papa, hier kun je voelen of het ongeboren kalfje goed ligt of niet. Ah. Ok. Die hoef ik niet veel meer uit te leggen.
Uiteindelijk kwamen we bij het mooiste stuk van dit museum op de bovenste verdieping: het Jeugdlab. Het deed me natuurlijk ook sterk denken aan de Explore Zone van Continium (Wij van WC Eend), gemixed met het Science lab dankzij de proefjes die de kinderen zelf konden doen. In de ruimte waren rondom verschillende situaties, waarna aan een eigen tafel een bijbehorend experiment gedaan kon worden. Uiteraard in officiële witte jas. Hier hadden we nog wel uren kunnen blijven. Helaas riep de volgende bestemming: bim bam. Zelfs de Hortus moest helaas links blijven liggen, we hadden een afspraak met de Domtoren.
Beklimming van de hoogste kerktoren van Nederland
De hoogste kerktoren van Nederland… Maar waar was de kerk? Roos & Saar luisterden aandachtig naar de uitleg van de gids, toen nog veilig op de grond van de VVV Utrecht. Niet heel veel later stonden we bijna 112 meter boven de stad. Ik had zo vooraf nog niet teveel verteld over dat we echt helemaal naar boven gingen in de Domtoren, maar dat hadden ze snel door.
Gelukkig ging de beklimming in fases: eerst een kapel, dan de ruimte met de klokken, door naar een eerste platform buiten en vervolgens het laatste stukje over een smalle wenteltrap naar de top. Daar pas vonden ze het een beetje te hoog worden, gelukkig was dat dan ook de laatste stop. Ze hoefden geen vlag te hijsen. In de Domtoren waren ze vooral onder de indruk van de enorme klokken. Het uitzicht vonden ze eigenlijk niet heel indrukwekkend. Dat kennen ze wel. Van het vliegen in Minecraft. Licht bevreesd hadden ze het toen wel gehad en we daalden als eerste af.
Oorspronkelijk stond op het plan om nog naar het Museum Speelklok te gaan. Daar hadden de diva’s eigenlijk geen behoefte meer aan. Niet zo gek, drie musea & klim achter de rug, vanaf een uur of 10 op pad. Die is voor een later moment, al staat Amsterdam met het Anne Frankhuis nu hoger op het lijstje van Roos.
Bekijk meer foto’s van dit dagje Utrecht:
- Het bezoek aan het Centraal Museum
- Het spelen in het nijntje museum
- De verrassing van het Universiteitsmuseum Utrecht
- De beklimming Domtoren