Design Thinking workshop – Cube Design Museum

Een mooie bijkomstigheid van werken op een locatie als Museumplein Limburg is dat je ook bij bijzondere evenementen & workshops kunt zijn. Zoals de middag over Design Thinking op World Industrial Design Day in Cube Design museum. Een bijeenkomst georganiseerd samen met /LAB Service Design, met naast een presentatie van Guido Stompff & Teun den Dekker ook zelf aan de slag.

Want wat is “design”? Binnen Cube wordt design gezien als een werkwoord. Een actie om een vraag te beantwoorden. ‘Design for human needs and ambition‘, zo lichtte Gene Bertrand (Cube Design museum) toe bij de start en leidde daarmee Guido, Teun (slides) en de workshop in. Met name Guide ging verder in op de functie van design: Wat dragen designers eigenlijk bij aan de maatschappij?

Voor een goed antwoord op die vraag is meer inzicht nodig wat een (moderne) designer zijn eigenlijk inhoudt. Er zijn namelijk een aantal misverstanden. We kennen allemaal het geromantiseerde beeld van de solist. De wetenschapper als geniale eenling met zijn Eureka moment. Zoals het voorbeeld van de uitvinding van penicilline, uitgevonden door Flemming toch? Misschien wel. Maar die ontdekking kwam omdat hij er een zooitje van maakte, waarna zijn vondst leek te verdwijnen. Pas jaren later pikte iemand zijn onderzoek op, ging er in een team mee verder. Met metingen. Met in vitro testen. Met massaproductie. Het werd geïndustrialiseerd en gepatenteerd. Teamwork, en geen solist.

It’s about a team, stupid!

Laat dus dat mooie verhaal los van de individuele helden, hoe mooi dat droombeeld ook past in onze samenleving. Ideeën ontstaan

  • tijdens een proces
  • terwijl mensen bezig zijn
  • en in teams interactie hebben

Design is geen vervolg op maar een proces an sich

Een tweede mythe is dat ideeën ontstaan door een duidelijk stappenplan. Ze ontstaan echter gedurende een proces, zoals hierboven al gesteld. Door te doen. Met anderen samen. Mensen geven elkaar voeding en werken door op elkaars input en feedback in een continue proces.

Voor zo’n proces zijn grofweg drie werkwijzen te onderscheiden:

  1. Analytisch. Als de de oorzaak kent, kun je het probleem oplossen. Een rechtlijnig proces, maar niet handig als het probleem niet eerder een keer is voorgekomen en opgelost.
  2. Op beslissingen gericht: Kies de beste optie voor het probleem. Denk aan politieke keuzes. Er is vaak geen perfecte oplossing voorhanden maar meerdere mogelijkheden, maar wel moet er (onder tijdsdruk) een keuze gemaakt worden.
  3. Oplossing gericht: Creatie van meerdere opties en gebruik van testen om de juiste te vinden, te verfijnen en zo het probleem op te lossen.

Deze laatste manier staat voor het Design Thinking, het oplossen van problemen zoals designers dat doen, aldus Martin (2009). Maar wat doen ze dan? Er zijn enkele voorwaarden:

  • De manier van werken moet oplossingsgericht zijn.
  • De designer maar ook probleemeigenaar zijn beiden betrokken bij het probleem en proces
  • De designer zoekt voor en met anderen, dus interactie en empathie is vereist.

Binnen deze werkwijze leer en vind je oplossingen door creatie. Je gaat schetsen. Maakt snel prototypes. Gaat iteratief te werk. Dat lijkt inderdaad op de stijl van kunstenaars… Onder een meesterwerk liggen vele lagen verf, en daaronder nog potloodtekeningen en eerdere studies. Geen enkel goed schilderij is ineens op het doek gezet. Binnen politiek en klassieke organisaties wordt deze werkwijze helaas te vaak niet gebruikt. De reden is ogenschijnlijk simpel: het gaat niet om een oplossing te creëren en te vinden, maar om een analyse te maken van het verloop en de feiten te vinden die tot de huidige situatie hebben geleid.

Nog een overeenkomst met kunstenaars: Design thinking als proces is ook expressief. Er worden dingen gemaakt. Liefst fysiek. Want alleen met taal red je het niet: taal is een verschrikkelijk middel om iets nieuws te creëren. Woorden verwijzen al snel naar iets wat je al weet. En als je een oplossing zoekt waarvan je nog niet weet hoe die eruit ziet, hoe kun je die dan vertalen in taal?

Cube Design Museum - Workshop Design ThinkingDesign thinking in actie

Het proces van designen is dus co-creatie: de opdrachtgever wil iets, de designer kan iets. Zonder elkaar staan ze dus beiden met lege handen. Wat doen designers dan om het proces op gang te krijgen? Als eerste het creëren van opties. Het ontdekken van mogelijkheden die nog niet bestaan, en waar je dus ook niet eerder aan kon denken. Een tweede belangrijke element is het bruggen bouwen: een designer moet werelden kunnen verbinden. Tussen de eindgebruiker en de techneut, de manager en de producent. En natuurlijk ook zijn eigen jargon moet daarbij wijken… 

Werken in een multidisciplinair team dus, wat iedereen dus een designer maakt. Als je maar blijft creëren, open blijft voor nieuwe invalshoeken, blijft testen. Dat werd op deze dag met een workshop in actie gebracht: ontwerp een citruspers. En niet zomaar een: het nieuwe model moest aansluiten bij de (verborgen) wensen en eisen van de gebruiker. Dit werd gesimuleerd door in duo’s aan een nieuw concept te werken.

Eerst vragen stellen aan een ander duo, wat een persona kreeg toegewezen met een aantal kenmerken. Zoals leeftijd, hobby’s en beperkingen. Vervolgens door met het schetsen van een drietal opties, om die vervolgens te peilen bij de ander. Met die feedback werd één prototype gebouwd. Juist, noem het knutselen, noem het prototypen: aan de slag. Zie het resultaat van de inspanningen van mij en mijn partner in crime in deze: een citruspers met muziek, bedoeld voor een slechtziende met een liefde voor muziek. En dat binnen een uur.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.