Deze editie Social Media Club Eindhoven was een hele bijzondere vanwege de Dutch Design Week 2012: SMC040 was te gast bij de faculteit Industrial Design van de TU/e, waar 50 gelukkigen een exclusieve avond beleefden. De tentoonstelling op de begane grond bleef speciaal hiervoor geopend en… vond een workshop ‘robots maken’ plaats.
Industrial Design TU/e
Uiteraard werd eerst gestart met de uitleg over de studie Industrial Design door studente Karin Niemantsverdriet. Een relatief nieuwe opleiding die enkele aanwezigen deed zuchten: “Ik ben te vroeg geboren. Wat. Is. Dit. Gaaf.“.
Natuurlijk de inhoud van de studie met aandacht voor zowel mens als techniek, maar ook de aanpak met het competentiegericht onderwijs, de manier waarop er een centrale start van de studie is samen met ander opleidingen, en hoe ondernemerschap al vroeg wordt gestimuleerd.
Zien is geloven: na deze introductie is de groep in tweeën gesplitst. Een groep is robotjes gaan bouwen, de ander naar de tentoonstelling en halverwege de avond andersom. Over persoonlijke aandacht gesproken. In de tentoonstelling, onder de naam #ID12 onderdeel van de Dutch Design Week, enkele tientallen objecten… producten die niet alleen het oog strelen, maar vooral ook interactie aangaan en uitlokken met de gebruiker. Van lichtobjecten tot medische toepassingen.
Momics solderen
De robotjes, Momics genaamd, zijn bouwpakketjes die de deelnemers zelf aan elkaar zijn gaan solderen. Gelukkig onder begeleiding, want zoals Roel Cobben het tactisch verwoordde: “Er gaan dagen voorbij dat ik niet soldeer. 365 per jaar om precies te zijn ;).” Na een voorzichtige start zagen vrijwel alle robotjes het levenslicht, hier en daar met wat hulp van behulpzame studenten.
De robotjes bestaan uit een kant en klare printplaat met twee circuitjes en een LED lampje, waar zelf de transistoren, motortjes en weerstanden en lichtsensoren op gesoldeerd moesten worden. Een precisie klusje wat behoorlijk wat geconcentreerde gezichten met hier en daar een zweetdruppel opleverde.
De robotjes en de workshop brachten veel plezier, maar ook discussie. Is dit “social”? Dat lampje ging niet bij iedereen direct branden. Deze simpele robotjes laten namelijk in al hun eenvoud al een vorm van ongestuurd gedrag zien. Ze reageren op licht. Meer licht, betekent meer bewegen. Dat is de enige sturing die in het systeem is gestopt.
Maar vervolgens gaan de robotjes in groepen zwermen. Achter elkaar aan. Een eerste vorm van zelforganisatie, die bij toevoegen van nog meer circuits en dus mogelijkheden niet altijd meer te voorspellen is. Wanneer vertoont zo’n robot dan primitief leven? En waar houdt het op?
