Als je geen doel hebt, word je onderdeel van het doel van iemand anders.
Dat klinkt heel dramatisch!
En het is ook wel iets te zwart wit.
Want waarom zou je die doelen niet kunnen verbinden?
Dat klinkt dan wel weer heel hip!

Het zit ‘m eigenlijk in het woordje doel. Dat klinkt meteen zo zwaar. Als ik zeg, heb een doel bij alles wat je doet, dan hoeft dat niet altijd een zwaar doordacht SMART SMILE AMORE MAGIE doelstelling te zijn. Simpelweg omdat je graag iemand een plezier doet of eens even iets anders wil doen, dat is ook genoeg.

En zo waren er ook veel verschillende deelnemers bij DSB The Movie, elk met hun eigen doel. Eigenlijk het bewijs dat die verschillende insteek best kan, zolang je dat ook maar beseft en in elk geval voor jezelf daarom bewuste keuzes maakt.

Zo waren er mensen die toch weer wat acteerervaring op wilden doen. Mensen die gewoon meededen voor de gezelligheid. Omdat ze Jan Willem Alphenaar, de initiator van het project, kenden. Of (weer) eens het filmen mee wilden maken, of gewoon een echt groot crowdsourcing project van dichtbij wilden ervaren. Detail: totaal andere insteek als in elk geval de eerste reden voor JW om het project te starten.  Volgens de berichten namelijk om het verhaal van het publiek te laten horen en Dirk Scheringa te snel af te zijn met een film. Die Dirk geld op zou leveren.

Opfriscursus filmen & ervaren crowdsourcen

Die laatste twee redenen telden voor mij. In het eerste jaar van de opleiding communicatie is er wel een korte introductie geweest van film maken. Dit was dus een mooie kans voor een opfrisbeurt! Helaas (ai, toch m’n doelen niet goed op elkaar afgestemd! Of in elk geval prioriteiten…) had ik niet genoeg tijd om netjes een storyboard van elke scene te maken. Ik had er eentje en @mikeverdonk had ook goed zijn best gedaan.

Maar in feite was dat niet zo erg. In onze groep kwam er namelijk een mooi samenspel op gang. Eigenlijk kenden de crew/acteurs elkaar allemaal niet of nauwelijks. Men bleek heel open naar elkaar omdat er een gezamenlijk doel was: die scènes opnemen! Ieder bracht wat in en deed wat, elk idee werd even serieus genomen.

Dat sloot dus mooi aan bij m’n tweede doel: aan den lijve ervaren hoe zo’n crowdsourcing nu in zijn werk gaat. Naast die opnames zelf heb ik ook gekeken naar het verdere verloop van de productie. Wat werd er geroepen op Twitter? Hoe deden andere groepen het? Hoe verliep het inzenden, het stemmen en kwam het allemaal over? Hoe verliep de communicatie tussen en naar de groepen?

Wacht, waar blijft die tips nou?

Want dat was het doel van dit blogje inderdaad. Wat vond ik nou van de film? En ik moet nu iets bekennen. Met de billen bloot en de zweep erover. Lang, heel lang geleden in m’n studentenflat in Amsterdam, had ik een huisgenoot BJ die “iets met film” deed op de UvA. En ik schreef toen ook recensies voor FOK!. Je voelt ‘m al: heftige discussies over hoe je nu naar een film kunt kijken, hoe je naar een film moet kijken en hoe je dat dus ook terug laat komen in het stukje tekst daarover.

Ik was er meestal voor om het echte kunstzinnige achterwege te laten. Een film moet gewoon ook leuk of interessant zijn, zonder de complete achtergrond te weten. Ik stopte meestal wel iets van zo’n weetje in de recensie, maar vond het belangrijker om te schrijven of de film bier nodig had, of juist een woensdagavondvrouwenfilm was. Paste ook beter bij de doelgroep, maar BJ vond het juist belangrijk om de filmhistorische kennis te etaleren. Elitair geneuzel! Bah!

Bereid je goed voor op de film

En nu… nu wil ik eigenlijk zeggen dat je DSB The Movie moet kijken met wat achtergrondkennis over de totstandkoming. Het is, zoals @renskebrands aangaf, geen film waar je met je nieuwe vriendje naar toe gaat. Je gaat erheen om te kijken wat het effect kan zijn van crowdsourcing. Goede dingen en slechte dingen. De inzet die amateurs kunnen hebben. Wat werkt wel en wat werkt niet? Wat specifieke opmerkingen bij dit traject van een film:

• Zorg voor een centrale acteur. Nu per toeval veel scènes met dezelfde persoon als Dirk, dat gaf net genoeg continuïteit.
• Verdeel niet alle scènes: zorg dat de belangrijkste zeker gedaan worden. Desnoods zelf.
• Schat de kwaliteit van de groepen in en verdeel zo ook: zodat elke groep zéker aan bod komt en niet ondergesneeuwd raakt.
• Goede tijdsplanning: ook bij vrijwilligers moeten deadlines, wel, deadlines zijn.
• Kijk hoeveel ondersteuning door professionals mogelijk is. Zeker bij de taken als editten, wat een amateur veel tijd gaat kosten. Het gaat hem om het filmen!

En daarbuiten natuurlijk nog algemene zaken over crowdsourcing, met name voor de organisatie. Ondertussen heeft half Nederland JW horen spreken. En zo  niet: check zijn site voor de komende presentaties. Er volgen er ook nog een paar rondom een vertoning van DSB The Movie zelf.

Enfin, dat is dus eigenlijk wat BJ’s manier was van een film kijken. Letten op techniek, organisatie, stijl, verwijzingen… En eerlijk is eerlijk, je houdt stiekem al vaak rekening met de context van een film. Al is het alleen maar het jaartal waarin die gemaakt is. Bij DSB The Movie is die eis wat hoger, de films is voor de meesten dan nog steeds goed te zien. Misschien wel juist omdat er zoveel verschillende stijlen voorbij komen. Een bevreemdend effect. Misschien niet helemaal de droom vooraf, maar zoiets ontstaat nu eenmaal.

DSB The Movie is dus geen film. Ja het kan allemaal veel beter en de volgende keer moet ook alles beter. Neem je dat echter mee in je achterhoofd, en durf je die kortzichtige blik van “amateurs” en de vergelijking met een Hollywood film los te laten, dan kun je genieten van de energie van onervaren filmmakers. Want ja, zoals BJ zou zeggen, je gaat er naderhand over praten.

Bonus!

Tijdens het proces kwam daar nog een mooi resultaat bij. Zoals eerder verteld, heb ik een oproep gedaan op Twitter en hebben een aantal mannen enthousiast gereageerd. En vervolgens stonden we op zondagochtend veel te vroeg te filmen. Leuke kennismaking en elke Twitterborrel of Social Media Club 040 weer gezelligheid. Waarvoor nogmaals dank!