Gisteren was de laatste warme zomerse avond van 2013. Het voelde een beetje klam aan. Het onweer was vlak langs Eindhoven getrokken maar er was geen druppel gevallen. Ik liep sloom naar buiten om de poort op slot te doen.

Geroezemoes.

Nouja, gewoon stemmen, met lichte paniek ergens. En lichtjes, kil wil LED-licht zoals van een telefoon. Het zal wel, het is vakantie he. Ik draaide de deur op slot en liep weer terug.”Noud?”
Een stem klonk. Ik werd geroepen, voorzichtig en niet te hard. Ik deed de poort open. Een clubje van een stuk of zes buren stond in het gangetje. Er zat een egel, ergens. Tot voor kort bij de poort naar mijn tuin.

“Volgens mij is er net een egel je tuin in gelopen. We wilden hem al vangen om in het gras verderop uit te zetten”.  

We zagen de egel eerst niet, tot ik weer naar binnen ging. In een hoekje bij de deur zat hij te snuffelen, vlakbij de buddha. Een flinke egel trouwens.

Mooi, dacht ik, weg slakken en ander gespuis.

Brrr, dacht de buurvrouw.