Vul je reistijd met Podcasts: een uur in de auto is zo voorbij

In een uur rij ik van huis naar werk. Van Tongelre in Eindhoven, naar Cube, Continium & Columbus in Kerkrade. Van Zuidoost Brabant naar Zuid Limburg en heb daarbij ook nog eens de kans om met maar een paar minuten extra zowel via België als Duitsland mijn plek van bestemming te bereiken. En ’s middags dezelfde route omgekeerd. Een uur. Is dat veel? 

Tip: Direct door naar mijn tips voor Podcasts? Klik!

Het is het dubbele van wat ik aan fietstijd had toen ik nog bij ’t Evoluon werkte. Dwars door de stad, en vaak op de terugweg nog even ergens langs. Hoorde er ook bij. Niet alleen vond… vind ik het zelf leuk om de buzz van de startups, brainstorms en creatieve evenementen bij te wonen, het had ook nog een zakelijke link toen Regus nog onder de vlag van Kora zich inzette voor startups. Dat half uur werd dus ook vaak wel iets meer, maar toch: ja, een uur is meer dan een half uur uitgedrukt in letterlijke tijd.

Rijden of stilstaan

Als ik ’s ochtends bij Leenderheide de gemeentegrens van Eindhoven verlaat, kan ik zwaaien naar de automobilisten die de andere kant op de A2 rijden. Of rijden… Ze hebben alle tijd om terug te zwaaien, aangezien ze stilstaan. Vaak zelf tot aan Weert toe. In een kwartier ben ik ze voorbij, waar zij soms al een uur langzaam vooruit kruipen. Een uur rijden of een uur stil staan: dan is mijn uur rijden ineens niet lang.

Het blijft bizar dat er letterlijk elke dag kilometers file staat om (regio) Eindhoven in te komen, maar aangedragen oplossingen maar niet aan slaan. Zoveel auto’s, zoveel mensen die echt niet een half uur later of eerder kunnen of mogen beginnen? Die niet met trein kunnen, ondanks bijvoorbeeld station Maarheeze? Beloningen zoals Spitsmijden? Is het een keuze van de rijder zelf of hun werkgever?

Gelukkig heb ik de mogelijkheid om op tijd thuis te vertrekken en daar ook voor gekozen. Als ik uiterlijk kwart voor zeven in de auto zit, ben ik zelfs de drukte rond Knooppunt Kerensheide voor. Daar splits de A2 zich naar de A2 naar Maastricht en de A76 richting Heerlen. Met de bloeiende bedrijven zoals VDL & de hotspots van Chemelot & Brightland Campus nabij een druk punt.  Vroeg beginnen, betekent ook op tijd weer naar huis kunnen en daarmee dezelfde knelpunten voorbij zijn voor de drukte van de avondspits start.

Uiteraard heb ik ook wel eens file. Meestal op de terugweg, door een ongeluk. Vaak een kleine en een grote auto in een kop-staart botsing. Blijft lastig, afstand houden en je überhaupt aan de snelheid houden, zeker als de spitsstrook open is. Dankzij de navigatie (ik gebruik Waze) weet ik dat vaak al voor vertrek. Even langer doorwerken kan, maar liever kies ik voor een kleine detour via Duitsland. Dankzij de nieuwe Buitenring Parkstad (N300, een soort ringweg om Heerlen heen waar Eindhoven jaloers op mag zijn) is die route namelijk maar een paar minuten langer. En vooral ben ik dan nog op tijd thuis voor het eten. Lees: aandacht voor de diva’s Saar & Roos. Ook een keuze in mobiliteit.

Auto of trein

En de trein dan? Ik vroeg het mezelf bij mijn start in Kerkrade ook af. Het idee was twee dagen trein & twee dagen auto per week. Dat werd al snel vier dagen trein, omdat Manon als grafisch vormgever ook een volle agenda kreeg. De trein doet er van station (niet deur) tot station bijna anderhalf uur over. Een half uur langer per reis, een uur per dag, je snapt dat dat verschil dan weer erg groot is met de autorit.

En mensen die zeggen dat ze elke werkdag zoveel werk kunnen verrichten in de trein, geloof ze niet. Drukte, overstappen, rumoer, schommelen, verbindingen, opgevouwen werkhouding: ja een dagje wat mailtjes beantwoorden kan, maar veel meer niet. Maar ook hier nog steeds een keuze. Zeker als ik wat later ben, het glad op de weg is of ’s avonds toch in Eindhoven moet zijn, dan pak ik gewoon de trein. Ereader & koptelefoon mee. Muziek.


Podcasts vol inspiratie

In de auto luister ik echter geen muziek, geen radio. De autoradio had wat moeite met het wisselen van frequenties in de 100 km die ik afleg en ik ging op zoek naar alternatieven. Dat werden Podcasts. On demand radio zeg maar. Soms ook met muziek als basis, opgenomen presentaties, maar vooral praatprogramma’s.

Uiteraard startte ik met de bekende namen: opgenomen presentaties van TED-talks, ook wat luisterboeken, maar ondanks de podcast app op de iPhone liep dat pas storm toen de podcast (goed) werden opgenomen in Spotify. Makkelijk te vinden, ook met download handig in de auto: ook zonder verbinding en dataverkeer gewoon non-stop geluid. Of geluid, beter gezegd inspiratie. Indertijd bij het zoeken van de juiste vormen voor livestreaming van events (Ja, ik liet de naam Evoluon niet voor niets vallen) was het wel duidelijk dat geluid eigenlijk belangrijker is dan beeld, willen mensen op een fysiek andere locatie (of tijdstip) een presentatie goed kunnen volgen.

Wat ruis in het beeld is minder erg dan hakkelend geluid. Het moet zo min mogelijk opvallen dat je naar een opname luistert. Zowel de techniek moet op orde zijn, als het verhaal, als de manier waarop het verteld wordt. Technisch: geen gekraak of enorme geluidsverschillen. Dat zal iedereen wel beamen. Het verhaal, daar zit wat meer in verborgen. Niet alleen de inhoud moet op orde zijn, maar ook de woordkeuze.

Er is immers geen ondersteuning van afbeeldingen of mimiek van de spreker zelf om het onderwerp te ondersteunen of nuance aan te geven. Dat samen met de vertelwijze is nog een vak apart: Want hoe hou je de aandacht vast, en wissel je diepgang en een grapje af? Daar gaat het vaak mis met het luisteren van luisterboeken: een voorgelezen verhaal is heel anders dan je eigen interpretatie door het visueel op te nemen. Ikzelf geniet vooral van podcasts over wetenschap, niet de versies waarin het laatste nieuws behandeld wordt. Dat verzandt namelijk al snel in een RTL Boulevard met flauwe grappen, zo heb ik ervaren.

Zo ben ik dus uiteindelijk uitgekomen bij een paar Podcasts die dat goed beheersen:

How Stuff Works

De eerste twee zijn de beste podcast van How Stuff Works. Dit bedrijf is in 1998 gestart en maakt nu podcasts, video’s en ouderwetse blogs over de meest uiteenlopende onderwerpen en vanuit verschillende invalshoeken.

Deze twee, Stuff You Should Know & Stuff to Blow Your Mind houden het vaak bij bewezen wetenschap, maar varianten als Stuff They Don’t Want You to Know  gaat wat meer op het randje zitten met aandacht voor samenzweringen en pseudowetenschap. Ook leuk, maar Stuff You Should Know is toch koning. De onderwerpen zijn duidelijk. Flora en fauna, bekende mensen, voorwerpen: titels van de afgelopen paar weken gaan van de walrus via messenwerpen naar Pompeii. Dat onderwerp is de rode draad, waar de twee presentatoren dan een beetje omheen zwerven. Zowel qua onderwerpen of vergelijkbare situaties, als gedachtensprongetjes. In een drie kwartier tot een uur is daar ook genoeg tijd voor.

Savvy Psychologist

No-nonsense psychologie, niet het vrolijke feel-good geleuter waar Facebook mee volgespamd staat. Heb je veel geleerd van Susan Cain’s Quiet? Dan vind je de reeks Savvy Psychologist ook vast goed. Soms lijken de titels de richting op te gaan van clickbaits, maar dat valt uiteindelijk reuze mee. De reden dat er soms zaken staan als 5 ways to… is omdat ze graag ook wil aandragen waar je op moet letten of wat je echt (gemakkelijk) kunt doen rondom een bepaald onderwerp. 

Overigens ook de enige vrouwenstem in dit lijstje. Dat heeft een praktische oorzaak: toonhoogte. Ik zit in de auto als ik podcasts luister. Niet de nieuwste auto en radio. Lagere tonen werken gewoon beter in ’t verkeer. Ik heb het geprobeerd met een podcast over geschiedenis, maar het werkt gewoon niet.

Freakonomics

Na het boek Freakonomics ontstond deze podcast: bijzondere gebeurtenissen gezien vanuit de achterliggende cijfers en waar mogelijk onderzocht. En ja, daar komen soms bijzondere verrassingen uit. De onderwerpen hebben uiteraard wel altijd een economisch tintje: hoe komt het dat iets wel werkt (of niet), en hoe verklaren we dat vanuit de markt? Als voorbeeld After the Glass Ceiling, a Glass Cliffover het fenomeen dat er maar 5% van de bedrijven een vrouw als CEO hebben.

En dan vaak ook nog bedrijven die het niet goed doen. Blijkt dus vooral te komen omdat vrouwen vaak expres aan het roer gezet worden als het schip al aan het zinken is… Waarom? Luister zelf maar. In elk geval kiezen ze de onderwerpen uit waarbij vaak een onverwachtse verklaring naar boven komt. Freakonomics werkt veel met interviews en citaten: een afwisseling die het erg prettig maakt om langer naar te luisteren.

Onbehaarde Apen

Deze podcast is (vooralsnog) de enige Nederlandstalige in het rijtje. Onbehaarde Apen wordt gemaakt door de wetenschapsjournalisten van het NRC. Ze haken aan op een – vaak onderbelicht – nieuwsfeitje met een biologische, technische of andere ontdekking. En leggen dat dan, vaak samen met een expert, in een drie kwartier tot een uur uit.

Ook hier maakt die ruime tijd het de moeite waard. Het onderwerp wordt toegelicht, en daarbij ook vaan de aanleiding en randzaken belicht. Van zwarte materie (Misschien wel de belangrijkste natuurkundige ontdekking) tot Vikingen (Wat we ooit leerden is fout…), Neutrino’s (wat?) tot vragen als ‘waarom zou je tuinvogels tellen’ & ‘zijn er echt meer natuurbranden’, van traangas (vanwege gebruik bij rellen BLM) tot uiteraard corona. Maar dan ook gezien vanuit de ervaringen/geschiedenis zoals Spaanse Griep. 

Philosophize This

Een podcast over filosofie. Duh. Elke maand een aflevering over een bepaalde filosoof of stroming. Ondertussen is de maker van Philosophize This al bij aflevering 118, dus je kunt even vooruit. Vanwege de opbouw raad ik je wel aan ook echt bij de eerste aflevering te beginnen. Ondanks dat die qua geluid nog niet helemaal optimaal is.

Mocht je net als ik wel de basis van wijsbegeerte gehad hebben, zie die eerste paar maar als een mooie opfriscursus én kun je even wennen aan de andere uitspraak. Zo blijkt Play-doh dus fonetisch hetzelfde als Plato te zijn. Zeker als raamwerk voor onderwerpen uit de andere vier podcast erg de moeite. Hoeveel spelregels uit onze maatschappij niet hun grondslag hebben in de oude filosofen? Ook prik je er zo mee door redenaties van enkele hedendaagse populisten…

 


Abonneren op Podcasts

Er zijn meerdere manieren om zonder moeite de laatste podcasts te vinden. Zo is er ook een standaard app binnen iOS met de naam Podcast. Lijkt me duidelijk waar die toe dient. Zoek binnen de app op de naam van de gewenste podcast of onderwerp, klik op abonneren en je kunt de app zo instellen dat telkens de laatste aflevering wordt gedownload.

Ikzelf maak gebruik van Spotify: er is een aparte tab voor in de app, zowel op telefoon als op laptop. Zoek net zoals bij een artiest op de naam van de podcast en je vindt een knop om te abonneren. Daarna verschijnen de laatste afleveringen vanzelf in een tabblad binnen de Podcasts met de naam ‘Nog niet afgespeeld’.

Om dataverkeer onderweg te besparen, klik je op een losse aflevering en kun je hem downloaden en zo offline beschikbaar maken. Niet alleen synchroniseert Spotify de abonnementen en beluisterde nummers over apparaten, maar is er ook een koppeling met mijn navigatie Waze. Komt er tijdens het rijden een melding over het verkeer, pauzeert Spotify vanzelf. Ook is de bediening geïntegreerd binnen de kaart zodat je een podcast snel kunt doorspoelen of pauzeren, zonder veel handelingen of het verlaten van de navigatie.

Een uur reistijd is erg kort

Op één dag heb ik zo al twee uur inspiratie binnen over twee tot drie onderwerpen. Wees eens eerlijk, besteed jij zoveel tijd per dag aan het lezen van een boek? Bij thuiskomst hoef ik dus eigenlijk niks meer. Ik mis wel het spontaan ergens binnen vallen, maar heb ook weer wel alle ruimte om bewust te kiezen waar ik ’s avonds heen ga. En zo is een uur reistijd al snel te kort…

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.