Tijdens Brabantnacht 2017 was er ook genoeg ruimte voor design. Ik bleef niet in Eindhoven, maar maakte een uitstapje naar Den Bosch & Oisterwijk: Het Werkwarenhuis en EKWC. Beiden voor mij nog onbekend terrein maar wat was het inspirerend! Brabantnacht kende zijn eerste editie in 2016 en ook dit jaar deden de grote attracties zoals Efteling & Beekse Bergen weer mee. Leuk, dat wel, maar de speciale nieuwe activiteiten leken me veel leuker. Zoals de rondleiding en het etentje vanuit Designlabs op de twee genoemde locaties. En ik voelde me haast dom dat ik niet eerder van EKWC gehoord had…

Terwijl ook in Eindhoven de focus lag op design, gingen wij naar de provinciehoofdstad. In het Werkwarenhuis aan de Tramkade in ‘s-Hertogenbosch werden we ontvangen voor een korte uitleg over het social design wat op die locatie zichtbaar was. Onder de naam Social Label zijn een reeks samenwerkingen tussen succesvolle grote designers en kwetsbare groepen. Het pand zelf was ook nog een flink project: De oude fabrieksruimtes transformeerden langzaam naar ateliers en werkplekken. Het industriële pand werd met veel glas een stuk lichter gemaakt, met behoud van het karakter.

https://www.flickr.com/photos/nouddegreef/23676875318/in/dateposted-public/

Dat werd eigenlijk die avond nog het beste gedemonstreerd: Na de rondleiding kregen we daar het hoofdgerecht, vertrokken naar Oisterwijk en na de rondleiding in EKWC op het terrein van de Leerfabriek keerden we terug in een…. discotheek. Compleet met slush puppie cocktails en wild dansende diva’s.

Design thinking tijdens Brabantnacht bij EKWC Oisterwijk

Het toetje van de dag kregen we in Oisterwijk. Even met de auto op en neer, maar het was meer dan de moeite waard. In een van de panden op het terrein van de Leerfabriek, langs het spoor, zit SundayMorning@EKWC. We kwamen aan in het donker en liepen zo het licht tegemoet. Vlak voor de deur een man. Met eierschalen, zo leek het. Hij gaf ons een stukje en vertelde dat het klei was. En klei, dat kun je eten. Weer wat geleerd. 

In de ontvangstruimte was ik in eerste instantie afgeleid door het toetje van de bekende (brood)kok Robèrt, daarna zag ik pas echt wat er allemaal aan de muur hing. Klei kun je inderdaad eten, of althans het is hier zo neergezet. Een wand vol proefnotities van de vele (als ik het goed onthouden heb 81) kleisoorten in Nederland. Waar komt het vandaan, hoe smaakt het en okee, ook nog de exacte samenstelling. Aan de wand verder ook een bloemlezing aan onderzoek & literatuur, want het EKWC is ook echt een kenniscentrum.

Alles wat ze doen is namelijk open source, dus alle kennis netjes genoteerd en voor iedereen vrij om op te vragen of te gebruiken. En er wordt veel kennis opgedaan, lees: geëxperimenteerd. Met kleur, met samenstellingen, met baktechnieken en ovens. Per jaar benutten zo’n 60 kunstenaars de ruimtes om hun project te realiseren. Of te proberen in elk geval. De gids van de avond legde dan ook uit dat men niet zomaar iedereen toe liet. Niet dat men per se ervaring met keramiek moest hebben of alleen de funding geregeld: het draait vooral om een goed en vernieuwend plan. Als de ballotage het plan begreep, kwam je er niet in, zo ongeveer. Want als ze het snapten, was er geen vernieuwing.

https://www.flickr.com/photos/nouddegreef/23676873428/in/dateposted-public/

In de ateliers werken dus permanent 12 kunstenaars. Alles is ingericht on het maximale uit de beperkte, kostbare tijd van 12 weken te halen. Van omstebeurt koken voor de hele bende tot het ontbreken van daglicht, want naar buiten kijken is maar afleiding. Alle materialen voorhanden en expertise in huis op alle noodzakelijke vlakken. Wonen en slapen gebeurde ook op de locatie, zodat elk procedé gevolgd kon worden ongeacht nachtelijke tijden. We kregen ook een mooie tekst & uitleg van een van de kunstenaars op dat moment actief: hij had nog 2 weken, maar nog niks en dat was niet erg. In een notendop: hij wist bijna hoe het moest en als dat helemaal rond was, was het ook in drie, vier dagen klaar. En dus had hij eigenlijk nog anderhalve week speelruimte! Omdenken…

Toch bijzonder dat je als Brabander zo’n plek eigenlijk niet kent. Zoveel geleerd in een uur over keramiek maar vooral ook over ’t design thinking proces wat achter EKWC steekt. Je kunt overigens ook zelf deze rondleiding volgen. Wel zonder het toetje dan… Ik hou in mijn achterhoofd dat er nog hoop voor mij is, het enige wat nodig is, is een doordacht plan om ook 12 weken bezig te zijn met iets wat niemand van jullie van me verwacht…