Voor alles een eerste keer, dus ook voor een toertocht. Meteen maar een 140 km gedaan rond Nijmegen: de Omloop der Zevenheuvelen. En een paar bruggen. Een spontaan idee op vrijdagavond, met vertrek op zaterdag om half acht richting Berg en Dal. Dat zijn de mooiste plannen.

Overigens was een route van 80 of 110 ook een optie. Buurman Frank wist me te overtuigen dat 140 ook prima te doen was met twee drinkpunten onderweg. Voor 5 uur bidons & peperkoek meesjouwen is ook zo wat. En onderweg kun je toch wel aan een kleine groep aanhaken.

Enfin, blijkbaar deden niet zo heel veel mensen die 140, dus fietsen we lekker solo de eerste extra lus door Duitsland. Korenvelden en glooiende weggetjes. Om vervolgens weer aan te sluiten op de routes van 110 en 80, want de posten waren natuurlijk wel gedeeld. Ah, daar was iedereen! Genoeg volk rondom de roze koeken en banaantjes, en elk plekje op het terras bezet. Of ze ooit de finish gehaald hebben, we zal het zeggen.

De tocht begon dus in Berg en Dal, bij het Afrika Museum. Zeg maar bovenaan de heuvels, dus dat eerste stuk ging prima, gevolgd door een vlak stuk. Gelukkig pakte Frank daar vaak de kop en hadden we ook twee andere fietsers met ongeveer hetzelfde tempo. Op naar de tweede post, vlak voor het klimwerk weer begon.

Maar waar precies… Ineens moesten we rechtaf, steil omhoog, de Beekmansdalseweg. Het leek eigenlijk een inrit en bleek een schifting te zijn. Gelukkig heb ik op mijn fiets uit de vorige eeuw nog een triple en kon ik snel terugschakelen. De manier om altijd boven te komen is natuurlijk om maar te blijven trappen.

Maar pittig was het wel, en die verrassing sloeg wel even op mijn spieren. D’r is ook een filmpje trouwens – met kek muziekje – die de 10% in beeld brengt.

Daarna kwamen er nog wat klimmetjes, maar zo steil als deze leken ze niet te zien. Wel zo pittig, door de afstand, het vals plat en natuurlijk de vermoeidheid na deze tik. Maar we waren er toch bijna, en zoals je weet: “vermoeidheid is ook maar een emotie.” Dat witbiertje en de friet rendang bij de finish, waar we de laatste ronde van de recreantenwedstrijd zelf zagen, smaakte naar meer. Dat moest wachten tot thuis.