Ebike… beter gezegd was het een elektrische mountainbike waarmee we de hellingen in Zuid Duitsland te lijf gingen. Je mag nog steeds trappen en kunt kiezen hoeveel het Bosch electromotortje bijzet. Bergop is de sportieve stand erg prettig, anders duurt het toch alleen maar langer tot je boven bent. Bergaf was niets nodig, we haalden de 70 km/uur zelfs met ons eigen gewicht. Enfin, het tweede deel van de 360 graden foto’s en video’s. Kijk hier voor de eerste dag bij de Limestor, het stuwmeer bij Rainau en onze bijzondere slaapplek bij hotel Widmann’s Löwen in Köningsbronn.
Onze fietstocht startte bij het sprookjesachtige kasteel Lichtenstein. Inderdaad, bovenop een berg. We mochten dus de fietstocht beginnen met afdalen en wennen aan de mountainbikes. Dwars door de velden en even later de bossen. In de verte vossen die nieuwsgierig hun koppies boven het graan uit staken. We stopten bij een oud brouwhuis, waar nu nog handmatig bier werd gebrouwen wat prima smaakte bij de regionale gerechten. Natuurlijk moest er ook bier geproefd worden. Een kleintje dan. Want we hadden pas 10 km achter de rug. Genieten, dat weten ze daar in Duitsland dus ook wel. Het zijn net Brabanders.
Door naar Wimsener Höhle, een grot waarin je een stukje kunt varen. Een bijzondere ervaring, zeker als je weet dat de grot onder water nog een flink eind verder ging. Langs het beekje wat uit die grot stroomde, fietsten we naar de Münster kerk in Zwiefalten. Een rijk versierde, lichte kerk waar we middenin een repetitie vielen van het koor. Meteen wat cultuur op het lijstje afgevinkt, want we hadden een vol programma. Oorspronkelijk was de tocht gepland als 70 km, maar we deden er dik 90. Dat beviel dus wel, zo’n fiets!
Toch merk je dat wel. Zo’n hele dag buiten en actief bezig. Bij het avondmaal in Gasthof Hermann moesten we dus zelfs het toetje overslaan omdat Manon al bijna in slaap viel aan tafel. En dat was zonde. Want de hotelkamers waren zo mooi en rustig. Helemaal in rust en natuursfeer: met lemen wanden en expres géén wifi voor de rust. Voor internet was er een draadje uit de muur. Al het eten, zowel diner als ontbijt, was overigens ook hier weer geheel duurzaam: vrijwel alles uit de regio. Honing zelfs direct uit de raat te snijden!
Zondags, de laatste dag, geen 360 graden beelden op de lunch in restaurant Wilder Mann in Bad-Urach na. Men kent hier nog redelijk de zondagsrust, maar zelfs een kleinere kaart gaf voldoende keus. En volgens mij kun je elk gerecht wel 10 keer eten voordat je het beu bent. Alles fijn gekruid en met veel verschillende ingrediënten. Dat er niet meer beelden waren, kwam omdat we de trip in de Schwäbische Alb afsloten in Albthermen. Toch gek als je daar alles op de camera vast legt. Later meer de opvallende zaken van deze mini-vakantie in Duitsland, geniet eerst ook even van de 360 graden vide. Tip: zet de kwaliteit op een 1080 pixels en als je een VR bril hebt, gebruik ‘m!