Een druk jaar en vanavond hoef ik niets. Na vier jaar deeltijd studeren is het einde nu echt in zicht! Vorige week maandag is de scriptie ingeleverd, afgelopen maandag de laatste openstaande module en nu alleen nog de afstudeerzitting en presentatie.

Die afstudeerzitting staat gepland voor 7 juli, de presentatie (bij de opdrachtgever) op 1 juli. Dat is natuurlijk nog wel even spannend en moet nog voorbereid worden, maar even rust is bijzonder. Oja, vier jaar geleden was ik ook aan het afstuderen, toen voor m’n studie bewegingswetenschappen (FBW).

Dat het afgelopen jaar druk was, dat weten de meesten wel. Vorig jaar zomer is Saar geboren, begin 2010 ben ik van baan gewisseld en tegelijkertijd samen met Esther en Ingrid gestart met het afstudeerproject. Vier jaar geleden samen met Martijn. Nu strak op de deadline klaar, vier jaar geleden ook. Nu met het gevoel dat communicatie mijn ding is, toen met het gevoel dat ik verder moest met een onderdeel van de studie.

Ik miste de mens in de techniek

Ik ben indertijd met bewegingswetenschappen begonnen omdat ik tijdens de studie werktuigbouwkunde aan de TU/e erachter kwam dat ik goed was in techniek, maar meer wilde met de menselijke kant. Ik deed de richting werktuigbouwkunde medische technologie (WMT), maar helaas. Dat aandeel bleek maar bijzonder weinig aanwezig en de onvrede leidde tot meerdere besprekingen tussen studenten en TU/e.

Bovendien was het ook nog de tijd dat Biomedische Technologie (BMT) in het leven werd geroepen, dat leek er vooral mee te maken te hebben. WMT meer naar W toe, zodat BMT haar eigen plekje had. Ik voelde me meer dan teleurgesteld, zelfs behoorlijk in de steek gelaten door decaan daar: geen enkel medeleven of ondersteuning om eventueel over te stappen. Ik was niet de enige die baalde van enerzijds de lage aandacht voor de MT in WMT en anderzijds de push die werd gegeven aan de nieuwe opleiding. Tussen het wal en het schip. 

Tja, wat dan? Ik ben toen gewoon eens gaan babbelen met de decaan van mijn oude VWO. Advies: ga eens kijken bij levensmiddelentechnologie, bewegingswetenschappen of industrieel ontwerpen. Het werd dus de middelste! Genoeg techniek, denk maar aan de klapschaats en alle rekensommetjes die voorbij komen bij de sportevenementen zoals nu ook weer het WK.

Verbreding richting psychologie & geschiedenis

Dat was echter niet de richting die ik op wilde. Ik vond de psychologische aspecten leuker dan die rekensommetjes. Hoe kun je nou bewegen? Hoe werkt dat dan daarboven in die grijze massa? Hoe weet je überhaupt dat je ergens tussendoor kunt, hoe leer je om iets te vangen, wat gaat er mis bij ADHD, Parkinson en zelfs AIDS met je bewegingen?

Daarnaast was de ontwikkeling van bewegingswetenschappelijke theorieën en filosofie boeiend. De invloed van de muur, communisme en communistenjacht. Of verder terug, hoe religie en wetenschap voortdurend in spanning zaten. 

Helaas bleek juist de technische, wiskundige benadering steeds meer in zwang te komen. Ook door het vertrek van een van de professoren die juist die ecologische kant aanhing, tenminste zo voelde het voor mij. Maar dat is achteraf. Hoe dan ook, ik voelde dat ik nu echt die cijfertjes kant los moest laten. Waar je goed in bent, is niet altijd wat je leuk vindt.

Communicatie en bewegingswetenschappen komen weer samen

En daarom na een korte twijfel tussen journalistiek en communicatie, gekozen voor die laatste. Goede keuze. Nu komen ze weer samen. Een van de centrale begrippen in bewegingswetenschappen was/is affordance. Daar is geen goede Nederlandse term voor. In het kort: “An affordance is a quality of an object, or an environment, that allows an individual to perform an action.“, zie voor een ruimere uitleg Wikipedia. Wel dus de bewegingswetenschappelijke benadering en niet zozeer de adaptatie tot design

En ik heb het gevoel dat die term een connectie heeft met communicatie. Hoe precies, dat moet ik nog eens goed uitpluizen. In elk geval wel in de richting van communicatie als dynamische proces. Geen idee of het tussen groepen of individuen past, maar het kraakt en maalt in mijn bovenkamer…