Slecht nieuws. Zojuist is mijn linkerbeen geamputeerd. Met een zaag. Een rood blad, waarschijnlijk bloed van een eerdere behandeling. Inderdaad, ik was nog bij bewustzijn.

’t Was ook niet heel pijnlijk, het kietelde een beetje. Al had ik wel schrik toen ik de hamer zag liggen. Wat ze daar mee van plan was? Inderdaad, een vrouwelijke dokter. Dan laat je toch meer toe.

Gelukkig zette ze mijn been er ook weer aan met behulp van de schroevendraaier. Onder het toeziend oog van Bob de Bouwer, wiens gereedschap het eigenlijk was, draaide mijn overbuurvrouwtje in de trein mijn knie wat aan met een waterpomptang.

Toen ze in Utrecht de trein verliet, zwaaide ze nog vanuit de buggy.