De Plus supermarkt heeft als pré de wijnafdeling. Een heel gangpad vol wijn, met middenin een blok extraluxe wijnen en een scanner. Daar kun je de streepjescode van je wijn scannen en het apparaat laat zien wat voor wijn het is en wat wat je erbij kunt smikkelen. Of andersom, het ding geeft advies over wijnen uit bepaalde rubrieken zoals kleur, streek of moment.
Maar mijn fles kende hij niet. Avondmaalwijn.
De fles stond gebroederlijk tussen het 2 literpak Sangria en de robuuste flessen Glühwein. Onderaan de schappen, en als verkoopargument een artistiek etiket met daarom “Semi Dulce”. Lekker zoet dus. Ik vind het een mysterie. Zou het meer zijn dan een wijn voor bij het avondeten? Zou avondmaal slaan op het laatste avondmaal en dit dus een fles wijn met een religieus tintje zijn?
Wat maakt deze wijn dan zo religieus? Zou de kurk zo beschimmeld zijn dat die religieuze ervaring vanzelf komt? Een absint variant? Dat zou wel de plek naast de Glühwein verklaren. Immers dé wijn voor bij de kerstmarkten, waar de walmen van brätwurst en wierookgeur elke zinnige gedachte op hol doen slaan.
Zou ik ‘m binnenkort maar eens meenemen naar een wijnproeverij?