Sport of carnaval?

Ik zou nét op tijd hersteld zijn voordat carnaval begon, op papier dan. Volgens de inschatting van de arts zou het namelijk ongeveer eind februari zijn dat ik weer 100% aan het werk zou zijn. Misschien een weekje of twee eerder. Maar goed, ik nam mijn eigen rol in de revalidatie na de blindedarmoperatie serieus en werd dus al vlak voor kerstmis beter gemeld.

Dagelijks sporten en op tijd rusten deed de truuk. Van wandelen naar de supermarkt opbouwen door naar zachtjes trappen op de hometrainer en rustig aan steeds meer doen. Nog wel met een kleine accu voor de totale hoeveelheid energie. Dat ging van twee dagen kapot na een lange dag, naar gesloopt na twee lange dagen, naar nu: een rustdag na een avond carnaval.

Een rustdag van het sporten dan. Want dat dagelijks sporten, dat went… Of beter gezegd, dat is weer als vanouds. Vroeger liep en fietste ik ook mezelf suf, wat ook goed van pas kwam als proefkonijn bij de studie Bewegingswetenschappen. Ik weet niet precies wanneer daar dan toch de klad in kwam, waarschijnlijk op het moment dat ik én werkte, én studeerde, én Roos eraan zat te komen of er al was. Dat was wat veel.

Nu dus weer terug in de actieve routine. Tenzij ik ’s avonds iets te doen heb na het werk, probeer ik nu om de dag te fietsen (desnoods op de hometrainer) en wat krachtoefeningen te doen. Dat de hometrainer werkt, daar kwam ik begin van dit jaar al achter toen ik tot mijn verbazing ineens zonder moeite bovenop de Gulberg stond.

Misschien is het dagelijks zweten weer iets teveel? Als ik Manon moet geloven wel. Okee, na een avondje carnaval en de volgende dag even niets, baalde ik. Omdat ik dus een dag sport oversloeg. Daarom koos ik vandaag maar voor een dubbele dosis: een drie kwartier uur bootcamp-achtig, met een half uur fietsen op de hometrainer tot slot. Dat frietje halverwege de avond moest er toch weer af.

Proost!
Proost!

Maar nee. Da’s niet teveel. Da’s prima, als het type activiteit maar afgewisseld wordt. Routines zijn goed. En dat is fijn dat ook dat sporten weer een routine is geworden. Voorheen was het nog zo dat als Manon buiten de deur ging sporten en ik die avond alleen thuis was, ik de laptop pakte of Netflix ging kijken. Nu ga ik ook sporten op zo’n avond.

Wel dus binnen, thuis op de hometrainer of voor de Xbox-360 Kinect. Gelukkig beginnen de dagen nu ook weer te lengen. Binnenkort kan er weer ’s avonds gefietst worden zonder tegen een boom te knallen en kan ik ook weer twee tot drie uur van huis zijn op de mountainbike. Enige strijd is er dan wel als we tegelijk klaar zijn, want wie mag er dan als eerste douchen? Gelukkig zit geen van ons beiden op boksen.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.