Jan Vermeiren heeft een boekje geschreven. Over LinkedIn, dat zakelijke social media gebeuren. Wat kan je daar nu eigenlijk echt mee? Zet er niet gewoon je CV op, dat is wat hij zegt. Ook LinkedIn moet je inzetten met een doel voor ogen. Al is dat alleen al bouwen aan je netwerk. Nieuwe stijl. En hij verklapt eigenlijk alles al in een filmpje op Vimeo:
Jan Vermeiren from Merge Media on Vimeo.
Hij gaat behoorlijk ver in de mogelijkheden van LinkedIn. En daar zit een moeilijk punt. Het is gewoon niet voor iedereen, al is dat online lastig in te schatten. Net zoals een echte borrel niet de beste plek voor iedereen is, sommige mensen zijn beter in kleine gezelschappen op een op een. Net zoals dat sommige als een vlinder ronddwarrelen in de disco en de ander liever aan de bar zit met the usual suspects. Moet je ook niet moeilijk over doen!
Maar in het begin haalt hij iets aan, waar ik zelf ook wel eens tegenaan loop. En me, misschien iets te groot woord, aan stoor. En dat heeft te maken met “netwerken”. Dat is niet meer zoals vroeger. Eerlijk gezegd moet ik zeggen dat ik dat vroeger niet kan herinneren, maar dat wordt vaak aangehaald. Netwerken is bouwen aan relaties. Bouwen, dus geven en krijgen. Krijgen, dus niet nemen of verwachten. En in dat laatste zit ‘m de kneep.
Nog veel mensen gaan alleen praten met mensen van wie ze direct resultaat denken te krijgen. Ik test het ook wel eens uit, door direct te zeggen dat ik nog studeer. Dat is ook zo, maar in avonduren. Ik heb gewoon een baan en een verleden. En dan merk je direct verschil. Sommige mensen haken af, anderen blijven hangen en gaan verder met gesprek. En dat is voor mij een mooie selectie, want die afhakers, dat zijn toch niet mijn type mensen.
Voor mij is namelijk netwerken een grijs gebied tussen zakelijk en prive. Natuurlijk komen de zakelijke relaties niet thuis op de koffie, maar de prive zaken doen er wel degelijk toe. Zakelijk flirten, zoals Richard Engelfriet het noemt. Je vraagt iemand ook niet op het eerste afspraakje of ze met je wil trouwen, net zo min als je om een handtekening vraagt voor een tonnencontract. Waarom zouden ze met jou in zee gaan, als ze je niet eens kennen? En dat is simpelweg niet zuiver zakelijk!
Iets negatiever hangen anderen het weer onder de feminisering van de maatschappij, het sociale aspect van een relatie wordt steeds, nee is steeds belangrijker. Ik vind dat ook niet negatief. Je gaat immers niet met een ding in zee, maar een dienst, waar mensen achter staan. En de verkoop houdt niet op bij de kassa, al is het maar een stokbrood bij de bakker. Ook die bakker hoopt dat je de volgende week terugkomt. En met een goed stokbrood mét een glimlach is die kans al een stuk groter. Geeft ie de kleine nog een koekje, nog een stapje groter. Nouja, je snapt ‘m wel.
En dus ook het netwerken. Misschien liggen de grootste kansen juist wel bij de mensen waarvan je niet direct weet of ze jou iets kunnen brengen. Want wist je dat wel, dan zou je ze al eerder hebben kunnen bellen. En wie weet waar ze over een jaar staan. Of wie ze kennen. Wat ze over jou kunnen zeggen tegen anderen. Welke inzichten ze jou kunnen geven. Brain picking. Vijf minuutjes ontspanning tussen die visitekaartjesverzamelaars.