Karakter. Wat is dat? Wat vormt iemands karakter? Wat maakt iemand karakteristiek? De reacties op deze vragen liepen uiteen tijdens de tweede presentatie ‘De Waarde van Karakter’ op Permanent Beta Dag 6. Een workshop van Dave Heuseveldt over je eigen karakter en of je daar invloed op hebt. En eigenlijk over personal branding: Om echt jezelf te kunnen zijn, moet je dan misschien juist iets anders laten zien?
Dave startte de workshop meteen met een oefening. In groepen van vier, zonder overleg, mocht iedereen opschrijven wat hij van de anderen dacht. Wat voor werk doen ze, over de thuissituatie, hobbies, huisdieren: Alles wat te binnen schoot. Allemaal alleen gebaseerd op wat ze zagen en dachten. Daar zat natuurlijk veel vooroordelen en projectie bij. Waarom deze oefening nodig was, werd later duidelijk…
Dave ging door op de vraag wat karakter is en vroeg naar de verschillende meningen uit de zaal. Hoewel het zo de essentie van het mens-zijn raakt, duurde het even voordat er een voorlopige (!) consensus was. Een voorlopige definitie was als volgt: karakter is een onveranderlijk stukje ik, met daarbovenop aangeleerde vaardigheden en is zichtbaar in je handelingen & communicatie. Dat stukje ik vol waarden en normen ontstaat door opvoeding, onder invloed van je omgeving en deels je inborst zoals intro- of extravert.
Identificatie door imperfectie
Wat maakt iemand dan karakteristiek, was de volgende vraag. Als voorbeeld twee bekende namen: Steve Jobs als Harry Piekema. Apple-voorman Jobs was herkenbaar met zijn coltrui, Albert Hein manager Piekema met zijn knulligheid. Herkenbaar door de imperfectie.
Juist die afwijkingen maken hen menselijk. Tastbaar, herkenbaar, menselijk. Jobs omdat hij zich niet ineens anders kleed omdat hij op een podium staat, maar nog duidelijker met Piekema doordat hij ook zwakte toont. We kunnen daarom zeggen ‘Hij is net zo normaal als de rest van ons’. Zorg dus zelf ook dat je professioneel bent in je werk, maar toon ook een zwakte. Laat mensen zich met je identificeren.
Maar bovendien maakt zo’n persoonlijke imperfectie uniek. Het maakt mogelijk dat je eruit springt, opvalt. Je kennis, kunde en vaardigheden maken je niet uniek. De wereld is verzadigd met mensen die iets kunnen en alles wat we willen weten, daar heeft Wikipedia vast een antwoord op…
Je kennis is dus niet bijzonder.
Je mening wel.
En die is niet gratis. Hoe kun je dat stukje eigens dus goed naar voren laten komen?
Personal branding: wat laat je zien om jezelf te zijn?
Terug naar de oefening van het begin. Mensen hebben een beeld van je, ongeacht dat ze je nog niet gesproken hebben. Dat is gebaseerd op interpretaties van je uiterlijke verschijning, opgebouwd uit eerdere ervaringen van die persoon zelf. Wil je dus professioneel overkomen, dan moet je je uiterlijk dus ook aanpassen op de verwachtingen die de ander heeft bij een bepaald karakter.
Bij jouw karakter.
De gewenste uitstraling kan dus anders zijn als de uitstraling waarin je je helemaal prettig voelt. Als voorbeeld gaf Dave donkere kleding. Voor hem was dat gewoon gemakkelijk en comfortabel. Op een ander kwam het echer zwaarmoedig over. En dat terwijl hij juist een vrolijk persoon was. Voor hem genoeg reden om zijn kledingstijl aan te passen. En daarmee zijn karakter beter te tonen, terwijl hij uiterlijk minder zichzelf was.
Was hij dan niet meer zichzelf, omdat hij zichzelf aanpaste? Of juist wel, omdat dit hielp om zijn karakter beter te tonen en uiterlijk en innerlijk voor de ontvanger op elkaar aan te passen? Stel jezelf dus de vraag:
Wat moet ik doen om te zorgen dat mensen mij zo zien dat ik mijzelf kan zijn?
Kies je karakter. En kleed je daarnaar.
Kun je met deze non-verbale communicatie je eigen karakter ook vormen en bijstellen? Als je karakter bepaald wordt door opvoeding en je omgeving, waarom zou dat ophouden als je volwassen wordt? En waarom zou je daar niet zelf aan kunnen werken? Door te zorgen dat mensen je op een bepaalde manier gaan zien, daarnaar handelen en zo ook je karakter verder vormen? Food for thought…