Afgelopen maandag was het dan toch echt zover: mijn laatste dag bij de Dame. Niet echt onverwachts maar toch wel… Een drankje, een woordje, het blijft een raar moment. Nu was ik aan de beurt en het middelpunt van die aandacht, na ruim 5 1/2 jaar. Maar zoals Jan het zei: ‘Het is een mooie dame die kortstondig een relatie met je had om weer haar eigen weg te gaan daarna. Waarschijnlijk ben je wel haar beste lover ever’. Ik heb haar in elk geval vaak genoeg op de (analoge) foto gezet in onze tijd samen.
Nu tijd voor een volgende stap. Onder het bericht waarin ik mijn vertrek vertelde hier op Facebook, kwamen meer mooie woorden. Uitdagingen. Beloftes. En die ga ik allemaal waarmaken: Ik heb gelukkig iets moois nieuws waar in maandag al aan de slag ga. Daarover later meer. Ik hou het een beetje spannend. Zoals de opmerkingen van Sander: ‘Ongekende verten lokken… We’ve ain’t seen nothing yet.’ Paul: ‘Komt goed, sky en limit en zo…’. Sanne: ‘…schud je die oude jas af op weg naar n beter passend model’.
Dat is het ook wel, tijd voor wat nieuws. Out of your comfort zone, de beste manier om echt weer te groeien. Afstand nemen, een harde breuk met het oude en in het diepe. Kijk naar wat er gebeurde toen ik de ene studie afrondde en doorging met de volgende. Verhuisde naar Amsterdam en weer naar Eindhoven. Werken in Hilversum bij RTL Boulevard, Bij Hermes in het OV en tot slot bij ’t Evoluon. Nieuwe hobby’s, experimenten met fotografie en tekst. Hardlopen weer gestart (en ook te snel gestart, au), gestopt met SMC040, gepuzzeld met Permanent Beta & Startup Weekend.
Tot slot…. Nee niet echt. Want werk was een, maar de mensen waren het leukst. De collega’s en iedereen die ik daaromheen leerde kennen. De steun en mooie woorden die ik kreeg deden veel goed. Van bekenden en uit onverwachte hoek. We gaan er gewoon weer wat moois van maken. ‘We’ ja!