Pukkelpop 2011 was een drama. Vier doden, enkele zwaargewonden en duizenden geschokt. Ik ben een paar andere edities geweest in Hasselt, bijzonder hoe dit je dan toch raakt. Hoe het veld met de hoge bomen zo in je geheugen zit, dat je precies weet waar het misging.
Er komen op zo’n moment veel herinneringen boven, wat aangeeft wat voor magie een festival als Pukkelpop met zich draagt.Of er nog een editie 2012 zal komen? Ik durf het niet te zeggen. Er is veel voor en tegen te zeggen. Ook op andere festivals zijn doden gevallen. Denk aan het drama tijdens het optreden van Pearl Jam op Roskilde in 2000, waarbij negen mensen het leven lieten.
Een moeilijke keuze. Een volgende editie zal zeker een zwarte waas dragen, maar ook veel steun kunnen bieden. Als ik nu denk aan de mooie herinneringen die een festival oplevert, de kracht van een paar dagen muziek, buiten, mensen, dansen, als dat maar 0,1% steun kan bieden… Een druppel op een gloeiende plaat misschien?
De kracht van muziek
Mooie herinneringen voor mij: de magie van de imposante zanger van Masters of Reality. De pit bij Dog Eat Dog. Junky XL in een tent vol Belgen. Korn, toen Adidas alleen nog originals had. Met je glaasje cola op de festivalweide staan en vervolgens volkomen flabbergasted vanwege een zwerm voorbij rennende Belgen die “Hollanders” roepen.
Die boeren (of hoeren) riepen tegen elke voorbij razende trein.
Buiten bij je tentje zitten en ouwehoeren.
Goede gesprekken met een vriend over zijn geaardheid.
Lekker afkraken van ieders exen.
Wegdromen bij de beats in de verte.Allee
n, met vrienden, met tienduizenden anderen.
En nu weer helemaal terug in die state of mind komen door een playlist op YouTube van Masters of Reality, die je in 1999 gezien hebt…