Dolblij met een blikje sardientjes

Vorige week zaterdag werd dit pakketje bezorgd. In dat doosje een sardineblikje. En ik was dolblij, terwijl ik niet van vis hou. Het rook ook niet naar vis, maar naar koper…
In het pakketje zat dan ook geen blikje vis, maar een camera geïnspireerd op het tin: een Sardina Belle Star.

Niks digitaals aan, deze camera wordt nog gevoed met een analoog rolletje. Klepje achterop open, film erin, voorzichtig draaien en afdrukken. De lens is nog het meest luxe aan de camera, deze kan gedraaid worden om te kiezen tussen dichtbij en verder weg. De sluitertijd is vast op 1/100ste, de ISO zit al vast aan de film & en het diafragma ligt ook vast (f/8). Er zit een flitser bij, maar geen lichtmeter. Oftewel: lomography!

Wat is lomography?

Volgens Wikipedia:

Lomografie heeft een nonchalante, terloopse manier van fotograferen: zonder te kijken, vanuit de heup en zonder na te denken. Het doet er niet toe of de foto nu scherp of bewogen is. Iemand die de lomografie bedrijft, noemt men een lomograaf.

De tien gouden regels van de lomografie:

  1. Neem je camera overal mee naartoe;
  2. Gebruik ‘m altijd, dag en nacht;
  3. Lomografie is een deel van je leven;
  4. Oefen met opnames uit de losse hand;
  5. Ga zo dicht mogelijk bij het onderwerp staan;
  6. Denk niet na;
  7. Wees snel;
  8. Je hoeft niet van tevoren te weten wat er op de foto staat;
  9. Achteraf trouwens ook niet;
  10. Maak je niet druk over deze regels.

Vooral genieten dus. Je weet niet of de foto gelukt is. Je maakt er geen tien van hetzelfde onderwerp. Het doet me weer denken aan de tijd voor de digitale camera, toen ik een oude reflexcamera kocht. Daarop kon je overigens wel alles instellen, met als enige automatiek de lichtmeter. Dat was niet veel meer dan een wijzertje in de zoeker wat een beetje deinde op de lichtinval, maar het voldeed.

Uitpakparty!

Vandaag staat de teller op 35 en ga ik foto nummer 36 maken. Zoveel foto’s maak je met één rolletje. Ondanks dat je zoveel bewuster te werk gaat, schat ik dat er vijf van de 36 foto’s gelukt zijn. De reden: ik kan mezelf natuurlijk niet beheersen en ging meteen artyfarty aan de slag met dubbele belichtingen en andere experimenten. Schieten uit de losse pols, dat is het devies. Je maakt herinneringen, in plaats van de perfecte foto. Kijk voor voorbeelden op de speciale site! Hopelijk snel mijn eigen expositie, vooralsnog kun je online terecht op Analoge Fotografie.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.