Elfenbankje

Nu is het echt herfst. Ondanks de 25 graden die wordt voorspeld voor morgen, terwijl het dan alweer 24 september 2016 is. Wat een groot elfenbankje! Deze zit op een eik langs een fietspad hier in Tongelre. Eigenlijk gek dat je er niet meer ziet. Zo’n bankje is net als een champignon slechts een klein deel van de schimmel.

Elfenbankje
Elfenbankje langs fietspad Urkhoven.

En eigenlijk heel interessant. Nu ik meer reistijd heb, luister ik veel podcasts. De TED-talks luister ik nauwelijks meer naar, wel naar de opnames van How Stuff Works en de varianten als Stuff to Blow Your Mind, enzovoort. Met dus recent een aflevering over schimmels: ‘Weird Mushrooms!’. Die ehm… organismen maken dus meer dan 25% van de biomassa op aarde uit. Of de reden dat een heksencirkel rond is: In het midden zijn bepaalde voedingsstoffen van de schimmel op, die dus langzaam naar buiten groeit. Leuke weetjes, maar ook zinnige weetjes kwamen voorbij.

Bijvoorbeeld: Schimmels als bron van penicilline kennen we ook allemaal. Maar dat de schimmels en sporen ook gebruikt kunnen worden bij de aanpak van andere ziektes dan tegen een bacteriële infectie, dat wist ik nog niet. Wel nog met veel haken en ogen, want schimmels in je lichaam kunnen nog veel meer effecten hebben. Zoals in de podcast ook wordt aangegeven verstoren ze ook de werking van andere medicijnen. Maar, zoals dat gaat, wordt zo’n weetje al snel uit zijn verband gerukt en gaan kwakzalvers ermee aan de haal. Een paar jaar terug was kanker ineens een schimmelinfectie, op te lossen met wat ‘zout’. En die onwaarheid circuleert nog steeds rond. En wordt misbruikt om mensen in een uitzichtloze situatie met valse hoop nog meer geld af te troggelen. Ik wilde echter wat opzoeken over het gebruik van schimmels tegen kanker, maar vind alleen maar de rommel van die gedachte. Alle alarmbellen gaan rinkelen bij de gebruikte teksten en statements…. Dat is geen wetenschap.

Nog zo’n interessante podcast: ‘Beyond this Vale of Testing: Post-Empirical Science‘. Over wat dan wetenschap goede wetenschap maakt. En wat niet. Wat zijn de voorwaarden en waar ligt de grens. Falsificatie-principe? Dat je uit moet gaan van een nulhypothese en alles moet doen om je eigen theorie onderuit te halen? Dat blijkt dus ook niet meer helemaal houdbaar, met de recente stappen in kwantumfysica en snaartheorie. Die kunnen we immers niet meten, niet bewijzen met de huidige methodes. Maar als we die dus toelaten, weg van de basisbeginselen van empirisch onderzoek, wat hebben we dan nog als logisch argument tegen iemand die zegt dat spoken bestaan? En daarmee echt ruimte geven aan alle kwakzalvers?

 

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.