Een jaar geleden ging op mijn eerste serieuze MTB-tochtje sinds 1998 maar meteen naar het Dak Van Brabant, het topje van de Gulbergen. Vandaag ging ik weer en het ging eigenlijk best soepel. Zelfs tijd om een foto van Robbie te maken. Dit was het derde ritje sinds de Luxe Blindedarmontsteking (nog niet eerder over geblogd, wel op Instagram & Facebook wat beeldende verhalen, wordt vervolgd), en eigenlijk alleen hier omhoog omdat de fietsbuddies van vandaag Jan & Robbie er zin in hadden. Dan kun je niet achterblijven. En halverwege stoppen is ook geen doen: dan val je om en rol je naar beneden, maar dat terzijde. 😎

Is dat artificieel hoogste punt van Brabant wellicht ook volgend jaar weer een ijkpunt, zo rond 1 januari? Goede voornemens heb ik ook dit jaar niet echt. Ik maak ze wel vaker eigenlijk, en heb dan geen zin om te wachten tot nieuwjaar om ze in praktijk te brengen. Zoals het mountainbiken: na de terugkerende knieblessure het alternatief en het voornemen om zo serieus te blijven sporten. Gaat best aardig, en nu gaat op het lijstje om eens een flinke (meerdaagse) tocht te doen.

Maar ik had dus niks te zeggen toen iemand die gebruikelijke vraag stelde over de goede voornemens. Ook een rare vraag eigenlijk, net weer boven jan. Deze kerstvakantie ben ik dan ook zonder extra gewicht doorgekomen: heb de tijd behoorlijk benut voor verder herstel. Om de dag stevig sporten, bij slecht weer een uur op de hometrainer (meer kan de timer van het programma niet aan) en ook op de andere dagen niet stil gezeten.

Als ik het zo vol hou, dan komt er dus ook niks meer verder bij. Hoeft ook niet, 70 kg is prima. (70kg? Ja, en ik ben van 75 naar 68 gegaan, later meer…) Gisteren dan ook maar radicaal door de kledingkast gegaan en alle te ruime kleding eruit gevist. De helft. 😬 Met andere woorden: toch nog nu een dwingend goed voornemen: Gewoon doorgaan met sporten. Ik mag alleen uit mijn kleding barsten door spierballen. 😉