De juf van Roos heeft mijn voicemail ingesproken.
Roos heeft pijn aan haar neus.
Misschien zit er wat in.
Of je haar kunt komen halen.
En dus snel naar de basisschool…
Roos kwam direct de klas uit, in tranen. Ze had pijn, maar wist niet waarom. Er was niets gebeurd, maar haar neus begon steeds meer pijn te doen. Ik probeerde met het flitslicht van mijn telefoon wat te zien, maar zag alleen wat roods snotterigs. En een zielig vogeltje.
Roos zweerde dat ze er niets in had gestopt, en dat er ook niks gebeurd was. Dus toch maar snel naar de huisarts gelopen. Daar keek de assistent even, die zag ook wat, wat leek op een zacht snoepje maar het kon ook wat anders zijn. Ze ging even overleggen. En ik zat met het zielig vogeltje op schoot in een kille lege behandelkamer.
We mochten even in de wachtkamer wachten, de beiden huisartsen waren op huisbezoek. Eentje kwam zo terug. Dat was ook zo gelukkig. Roos viel bijna om van vermoeidheid en spanning. De huisarts vroeg ook wat er gebeurd was en keek met een vergrootglas & lampje in haar neus. Hij zag wat roods, misschien wel weefsel. Hij deed Roos pijn.
Hij had een grote tang, maar pakte toch een soort haaknaald. Roos kroop op schoot en kneep in mijn vingers. Stoer was ze wel, geen snik. En plop. Een kraal. Een rode, vandaar dat ik, de juf, de huisarts en de assistent het niet goed zagen. Ze had dus och iets in haar neus gestopt, maar wanneer was niet duidelijk. Die dag was er niets met kralen gedaan. Gisteren ook niet. Dinsdag? De pijn kwam van de irritatie, de kraal zat er al wel wat langer… Bizar.