Een nieuwe expo over vinyl, en de hoezen in het bijzonder, bij de Kunsthal Rotterdam. Met daarbij een wedstrijd: wat zijn voor jou de 10 meest iconische albums, zowel qua hoes als muziek?

Lastig kiezen hoor, want lang niet elke hoes is mooi, en lang niet elke mooie hoes bevat ook (meer dan één) muzieknummers die echt top zijn. Vooral de laatste jaren draait het meer om losse nummers dan om echte studioalbums. Ik dacht daarom ook meteen aan Mars Volta. Maar ja, de hoes…

Dit is mijn lijst geworden op Spotify. Muziek die echt anders was, nog steeds voorbij komt en albums die je vrijwel geheel van eerste tot laatste nummer kunt afluisteren. Soms ook zelfs verplicht in de volgorde zoals de muzikanten het erop gezet hebben.

De zwarte hoes met de karakteristieke kop van Johnny Cash. Hurt is een cover, geschreven door NIN’s Trent, maar Cash’ versie is eigenlijk beter.

Shabrang van Sevdaliza. Wel lekker een sprongetje in de tijd qua stijl, maar wat een statement.

Smashing Pumpkins: Mellon Collie and the Infinite Sadness. Wat een tijdperk!

Pearl Jam met Ten: het hoesje leek alleen de letters en een paar handen die een high five gaven, maar bleek uit te klappen tot een complete poster. Sowieso de geur van inkt bij het bladeren door de inlay…

Blood Sugar Sex Magic van de Peppers. Mother Milk of een andere hoes had ook een kanshebber geweest, maar met oa Under the Bridge wint deze!

En we duiken de discotheque in, met Scissor Sisters. Wat was dat verfrissend. Leuk detail: we bezochten het concert in Hasselt. In België gold al het rookverbod, dat was wel even wennen. Ineens de geur van zweet van andere bezoeker ruiken. Paste wel bij de muziek!

Ugly, van Life of Agony. Elke puber verdient zo’n plaat. Ik had de metalen hoes trouwens. Misschien wel een laatste stuiptrekking in de strijd tegen MP3’s die de CD’s verdreven zoals die ooit de LP’s verdreven… En nu…

Densen mensen, met de Chemical Brothers’ Surrender. Weer zo’n plaat met alle nummers raak.

Kyuss neemt ons mee de woestijn in voor een nachtelijke extase met Welcome to Sky Valley.

Als toetje een schrikbeeld. Nu iedereen vol lof (en angst) is over The Social Dilemma, komt Porcupine Tree met Fear of a Blank Planet voorbij.

,,I’m stoned in the mall again | Terminally bored | Shuffling round the stores | And shoplifting is getting so last year’s thing”.

Arme jeugd.