Dit wordt een hele aparte carnaval. Eentje waarbij ik heel erg benieuwd ben naar wat er gaat gebeuren. Dit is namelijk de eerste carnaval dat er niet gerookt mag worden. Ten eerste: ik kan me wel in dat rookverbod vinden. Sorry. Daar maak ik me vast niet populair mee. Ik rook niet en als er niet gerookt wordt, vind ik dat prettig. Ik kan me goed voorstellen dat er meer mensen zijn die rook vervelend vinden. Net zo goed als ik begrijp dat sommige ook gewoon liever doorroken in de kroeg.

Ik vind de rooklucht vervelend, maar heb ik me er nooit door uit de kroeg laten jagen. Eigenlijk vond ik het meest irritante aan rokers in de kroeg, dat het meestal ook de zatste mensen lijken te zijn, die daardoor levensgevaarlijk met die brandende sigaret richting mijn tere huidje bewogen. Teer is niet het goede woord, met dat oerwoud op mijn arm ben ik eerder bang dat er een steekvlam ontstaat en de alcohol uit mijn bier verdrijft. En dat is zonde. Van de alcohol. Dat haar groeit wel weer aan.

Maar er steekt meer achter dat verbod. Er zijn gewoon mensen die door andermans rook simpelweg de straat niet op kunnen. Herinner je de campagne ‘Roken? Dat lossen we samen wel op!’ nog? Weinig succesvol. Net zoals bij het voetbal, waarbij 40.000 supporters nu het stadion meer in mogen bij uitwedstrijden door een zogenaamde ‘harde kern’,  moeten de goeden onder de kwaden lijden. Harde kern trouwens, m’n reet. Kwaadaardige gezwellen, die helaas zo verwoekerd zijn dat zulke drastische maatregelen als een verbod nodig zijn. Enfin, roken.

We – ja, de Nederlandse staat, dat zijn ‘we’ – gaan vervolgens geheel Nederlands op zoek naar wetten en regeltjes en vooral de gaten daartussen. Niks volgens de geest van de campagne, maar gewoon dan maar een harde maatregel omdat dat samen oplossen toch moeilijker bleek dan gedacht. En waar kwam de anti-rook lobby op uit? Op een rookvrije werkplek voor elke werknemer. Daar moet je even goed over nadenken. Het gaat om de bezoekers van de kroeg, even zwart wit gezegd, die al vallen over de wierook van de kerk op twee kilometer afstand, en vervolgens dient het verbod om de barman te beschermen. Tegenwoordig is de kans dat hij een mes tussen zijn ribben krijgt vele male hoger dan een rokershoestje. Laat staan trouwens levercirrose. In lijn met dat rookverbod, zou je toch verwachten dat de weg nu vrij is voor het recht op een alcohol vrije werkplek voor iedereen.

Probleem met die nicotine en teer in sigarettenrook is dat het echt wel schadelijk is. Heel raar, voor sommige lijkt dat nog steeds nieuws. Zo schadelijk zelfs, dat er bij een rechtzaak over hoe rookvrij rookvrij nu is, de rechter op grond van medische onderzoeken heeft bepaald dat zelfs verdringing niet afdoende is. Rookverdringen houdt in dat de vloer in het cafe een groot rooster is, waar continue lucht doorheen gejaagd wordt om de rook weg te blazen. Onderzoekje van TNO er tegenaan en er bleek een behoorlijk debiet nodig om het gehalte aan nicotine op een acceptabel niveau te krijgen. Lekker fris. Helaas bleek het alleen zo dat, en toen begon het juridische verhaal, geen enkel medisch onderzoek kon aantonen dat er een veilig maximumniveau aan nicotine in de lucht zou zijn. Kortom, alleen een ruimte waar geen nicotine deeltjes in de lucht aantoonbaar zijn, valt onder rookvrije ruime. Rustig! Dat is een wettelijke uitspraak, ik ben alleen de boodschapper.

Eigenlijk wel te zot voor woorden dat er een rechter aan te pas moet komen omdat we de medici niet meer geloven. En al helemaal omdat wij als Nederlands volkje alle wetten volledig uitgekauwd willen hebben. Zelf denken is er niet meer bij. We moeten regeltjes hebben en geen moraal, dat is maar lastig. Egoïstisch. Dat zijn we. En zelfs met die regeltjes doen we toch liever waar we zelf zin in hebben. En nou komt het, we – ja, want de staat, dat zijn wij – gaan die regeltjes ook controleren tijdens carnaval. Na maanden strijd onder het mom van ‘burgerlijke ongehoorzaamheid’ met rokerskerken en boetepotjes, komt het zelfs zover dat controleurs zich verkleed onder het carnavalspubliek vermengen, op zoek naar kroegen die het verbod overtreden.

Ik weet wel wat ik zou doen als ik een kroeg had. Hop, lekker bij de concurrent gaan roken, Misdaad Anoniem bellen en op een afstandje gaan staan lachen. Fantaseer even mee. Wat voor types zijn die controleurs? Vast geen politie, die is in uniform al meer dan ingezet. Wie dan? Waar werf je een rook-controleur-tijdens-carnaval? Ik heb geen advertenties gezien. En dan lopen ze daar, door het uitgaanscentrum op zoek naar die ene roker die het ook maar waagt om een voet over de drempel van een kroeg te zetten. En als ie dat doet, dan trekt ie snel zijn dansmarietjes pakje uit, trekt zijn stropdas goed, kijkt die roker diep in zijn ogen en… geeft de kastelein een boete. 

Mensen, we draaien door. Echt. Waarom moet het nou zo moeilijk zijn om aan elkaar te denken? Het idee is toch prima, gewoon buiten roken. Verder niks. Maar nee, we moesten weer dwarsliggen. De een wilde gewoon binnen blijven roken, de ander gooide vervolgens ook zijn kont tegen de krib. Da’s toch gewoon ontzettend kinderachtig? Het is toch niet normaal, dat ik me ga verontschuldigen omdat ik het als niet roker doodsimpel prettiger vind als er niet gerookt wordt?