De gemeenteraadsverkiezingen zitten er weer op, tijd om de balans op te maken. Exit Agnes, welkom Emiel. Verder doet iedereen of z’n neus bloed en viert feest. Wilders heeft Almere, de PvdA vindt dat ze niet voor niets het kabinet hebben laten klappen en de CDA, tja, blijft gewoon in het midden. Volgens mij heeft alleen D66 wat te vieren, maar goed.

Wat de PvdA zo blij maakt, geen idee, Overal leveren ze massaal in, maar van enige erkenning van deze nederlaag is geen sprake. We stonden veel lager in de peilingen, riep Wouter Bos. Ik had vooraf het idee dat ze de regering onder andere op scherp hadden gezet vanwege de gemeenteraadsverkiezingen. De kansen om het kabinet te laten klappoen waren er al veel eerder en zowel het zinnetje “rug recht houden” als “draaikonten” kwamen iets te vaak voor.

En nu ná de gemeenteraadsverkiezingen lijkt dat vermoeden alleen maar meer en meer bevestigd, door de manier waarover er gepraat wordt. Bos haalde zelf nog de “rechte rug” aan en het dieptepunt voorafgaande aan 3 maart. Ondanks de roep om scheiding van gemeenteraad en tweede kamer.

Lokaal was er ook genoeg aparts. In de gemeente Geldrop-Mierlo mocht men lekker opnieuw alles tellen, want er waren fouten in zes stembureau’s. Dat zal vast niets te maken hebben met de inzet van scholieren bij de stemhokjes toch? In zo’n gefuseerde gemeente is het ook wel een bijzondere situatie: het zijn twee dorpen. Hoewel op papier een, zijn het gewoon twee identiteiten naast elkaar.

Het gemeentehuis staat namelijk ook fysiek gewoon in een van de twee dorpen en de inwoners stemmen op hun lokale-lokale partij. Mierlo op partij A & B, Geldrop op C & D. Lekker handig. En die lokale partijen doen natuurlijk ook hun uiterste best om zoveel mogelijk stemmen te winnen, eh, op te komen voor de hun achterban. En die bevindt zich dus maar in een van de twee dorpen. A & B gaan voor Mierlo, C & D voor Geldrop.

En daar zitten ook partijen tussen die gewoon een landelijke partij achter, of voor, zich hebben staan zoals hun partijnaam laat zien. Volgens mijn was het Pechtold die op de radio een reden gaf een landelijke politicus zich inzet voor een lokale partij: Gemeente en landelijk zijn immers in elkaar verweven. Als tegenargument zal een lokale partij daarop uiteraard zeggen dat er lokaal hele andere belangen spelen waarvoor je, duh, in de regio moet zitten. 

Ik weet het eigenlijk nog niet zo wat het beste is. Een landelijke partij kan natuurlijk wel ondersteuning bieden. Cursussen, of alleen al een mailing met tips, dat is iets wat een lokale partij niet snel zal lukken. En natuurlijk de zittende raadsleden die al ingewerkt zijn, maar ook daar merk je veel verschil.

Korte discussie op Twitter als voorbeeld: een kandidaat riep dat hij beter OV wilde. Ah, kijk, daar weet ik natuurlijk nog wel iets van, even testen. Ik vroeg hem wat dan beter was. Voor wie, en met welk doel hij beter OV wilde. Nou, gewoon, hogere kwaliteit en ouderen moesten ook gewoon betalen (bv €1,50) en dan kon er meer kwaliteit en meer lijnen komen. 

Maar wat was dan het onderliggende doel en wat is dan de consequentie van zo’n keuze? Daarop kwam eigenlijk geen doordacht antwoord op. Doel was “beter OV”, consequentie, ehm, ook “beter OV”. Welke partij wil er geen “beter OV”, daar kwam ook geen antwoord op en de tweets werden al wat snauweriger. Een doel had bijvoorbeeld kunnen zijn dat men een betere bereikbaarheid wilde, minder files. Of ouderen meer betrokken in de samenleving. De eerste kan bereikt worden door “beter OV” te creëren voor forenzen, de ander door lijnen langs bejaardenhuizen.

Ik zeg maar iets, zo zwart wit is het ook weer niet, maar wel iets waar zo’n politicus over na had moeten denken voordat hij uitspraken daarover deed, en bleef doen. Beter OV voor forenzen, om minder auto’s op de weg te krijgen zodat de files verminderen, kan bijvoorbeeld betekenen dat je vooral rechte routes wil, en juist in de spits bussen. En dus niet langs die bejaardenhuizen in de avonduren

Gemeentepolitiek, ik zou er wel een goeie voor zijn he. Over vier jaar misschien.