🚵‍♂️ BHAG.
Oftewel: “Ik heb het nog nooit gedaan, dus ik denk dat ik het wel kan”. Dit weekend stond in het teken van een stukje fietsen: de Gran Fondo Les 3 Ballons in de Vogezen. Een tocht van 180 km lang met 4000 hoogtemeters.
Het startte eerder dit jaar met een appje, of ik meeging naar deze trip. Het zou me wel moeten lukken, gebaseerd op wat men zag op Strava (de app waar je je fietsritten deelt). Meer motivatie had ik niet nodig. Zeker niet met nog een maand of drie te gaan, dat was genoeg tijd om de conditie verder op te bouwen. De routine breidde zich uit, steeds meer lange fietstochten in het vlakke Nederland, aangevuld met gerichte trainingen op Zwift (online fietsen) om het klimmen te oefenen. Met succes. Ik ging aardig goed naar boven, zelfs de langste klim van de Grand Ballon. De fietsmaatjes haalden me wel weer in bij het het afdalen, daar kan ik nog wel wat verbeteren. Niet zo gek: dat is toch lastig trainen via een beeldscherm. En in Nederland. Een keer de Posbank zet niet echt zoden aan de dijk.
Had je me vijf jaar terug gevraagd hoe deze trip zou zijn, toen ik een paar maanden bezig was met herstel van een uit de hand gelopen blinde darm, dan had ik je voor gek verklaard. Ik was al blij als ik twee maanden na de ingreep en een dikke week ziekenhuis later te voet de supermarkt haalde. En vervolgens een keer op de fiets naar het centrum. Ik zat vrijwel elke dag op de hometrainer. Niet lang: Vijf minuten, tien, een kwartier. Enfin, dat is een bekend verhaal.
De grenzen werden steeds verder verlegd. De eerste keer 100 km op de fiets. Vier uur weg. Een eerste keer een langere toertocht, de Omloop der 7 Heuvelen. Genoeg redenen voor een moderne racefiets, nog geen twee jaar terug. Van triple naar compact, van 23 naar 28 mm, net wat meer comfort. De uurtjes namen toe. Overigens in afwisseling met het mountainbiken, want het ging vooral om lange ritten en minder explosieve kracht.
De hometrainer werd vervangen door een smart trainer. Zo’n apparaat waar je fiets zonder achterwiel zelf op gezet wordt. Je zit in dezelfde houding, kunt schakelen en door de koppeling aan Zwift (online fietsen) ook veel gerichter trainen dankzij het vliegwiel en magneetrem. Virtueel de Alpe d’Huez en Mont Ventoux op. Wonderlijk hoe de geanimeerde beelden en de avatars van andere online fietsers je genoeg prikkelen om de finish te halen. En om tijdens deze natte herfst, winter en voorjaar ook veel vlakke ritjes binnen te doen, om maar de uren te maken. Ik deed zelfs mee met wedstrijden bij een van de B-teams van Zwift Team NL. Elke dinsdagavond, vaste prik, vaste club en in een uur helemaal gesloopt. Niet verrassend, met mijn lichte gewicht blijk ik toch meer voor de duur en het klimmen te zijn. Dat kwam vorige week wel mooi uit.
Het toetje: de straffe klim van de Planche des Belles Filles
Zeker bij het slot: de Planche des Belles Filles. Nu zou je denken, met zo’n naam, dan is het vast genieten! Nou… Laat ik je even bijpraten over het weer, de klim zelf, en de naam…
We hadden al geluk met het weer, gezien de week voor de tocht: elke dag regen en regen, maar bij de start alleen mist. Al werd je daar toch ook wel nat van. Maar vlak voor de Planche: regen. Best wel veel. Voor wie die klim niet kent, ik kende hem ook niet. Maar in de twee dagen voor de tocht werd ik door mijn metgezellen in het huisje waar we bivakkeerden al warm gemaakt. Of beter gezegd, ze maakten elkaar al warm en ik luisterde maar stilletjes mee: Straffe klim, met al vrij snel een stukje van 20% en vlak voor de finish nog die 20% dik aantikken. Bijna 7 km lang en 614 meter omhoog, gemiddeld 8,8%. Ter vergelijking: de Keutenberg is 1,2 km lang, stijgt gemiddeld 6,7% en heeft op het steilste stukje kort even 22%.
En de naam komt, volgens de verhalen, ook om een iets minder mooie reden. Tijdens de Dertigjarige Oorlog, om precies te zijn in 1635, vluchtten de vrouwen en meisjes de berg op om aan Zweedse huurlingen te voorkomen. En uiteindelijk sprongen ze de berg af, het meertje in. Weg sfeer.
Of het waar is? Het meer is toch net wat verder, maar wie weet, er zal vast een kern van waarheid in zitten. Al zag ik genoeg water om me heen tijdens de klim en afdaling. Maar ik heb het gehaald! Nu het volgende doel weer kiezen…