Er staat een bord in de voortuin: “Te Koop” staat erop. Na veertien jaar is het tijd dat ons huis een nieuw gezin de ruimte geeft. Klaar voor nieuwe herinneringen, nieuwe avonturen, nieuwe kinderen.

Wij hebben genoeg meegemaakt hier in de Tongelrese Akkers. Hoewel we niet als eerste de sleutel kregen, waren we wel de eerste die bij de notaris een krabbel hadden gezet. Dat was in 2006. Buiten een brochure met wat tekeningen was nog niks te zien. We liepen op het gras van de voetbalvelden waar ons huis zou komen. En waar nu de Pianostraat is, werd toen nog getennist.

In 2008, op de eerste verjaardag van de oudste dochter, kregen wij dan ook de sleutel en begon het klussen. De Toeloop werd geopend en de tweede dochter kwam in 2009. De Plus en de flats rond het Dirigentplein werden gebouwd. Ineens woonden we niet meer in een bouwput maar in een wijk. Berckelbosch werd weer gewoon Tongelrese Akkers.

De kinderen gingen naar de kinderopvang en een paar jaar later naar de basisschool. Een keer knipperen: nu zitten ze blijkbaar al op de middelbare. De Prikkel kwam tot leven en mijn kleine verhalen kwamen voorbij hier in de column. We vierden burendagen en de Tongelbrug kreeg zijn naam.

Nu komt er een groot verhaal, althans voor mij. Een ander huis, terug naar het geboortedorp. Op de fiets ben je er zo. Maar het is wel een afscheid. Tijd voor nieuwe herinneringen en nieuwe avonturen. En nieuwe kinderen.

Maar dan kleinkinderen. Over een jaar of 15 dan…

Deze column is geschreven voor Wijkblad Prikkel,
de glossy voor bewoners van de Eindhovense wijk Doornakkers.